شور و شغب

لغت نامه دهخدا

شور و شغب. [ رُ ش َ غ َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) فتنه و غوغا و هیجان : الضجاج ، المضاجّة؛ با یکدیگر شور و شغب کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). ضوضاء؛ شور و شغب. ( یادداشت مؤلف ) :
بتا تا چشم چون نرگس گشادی
همه آفاق پر شور و شغب بود.
عطار.

فرهنگ فارسی

فتنه و غوغا هیجان ضوضائ با یکدیگر شور و شغب کردن .

پیشنهاد کاربران

شور و شغب ؛ فریاد و فغان. ( از یادداشت مؤلف ) :
این شراب صرف درکش مردوار
پس دو عالم پر کن از شور و شغب.
عطار.
بتا تا چشم چون نرگس گشادی
همه آفاق پر شور و شغب بود.
عطار.