شور زدن

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
از اصطلاحات خاص عزاداری و نوحه خوانی است. وقتی سینه زنی یا زنجیر زنی به نقطه اوج خود می رسد، ریتم حرکات و صداها سریعتر و پرشورتر شده، با کلماتی همچون «حسین حسین » و... بر سر و سینه می زنند.
گاهی هم کسانی در این حال غش می کنند و از خود بی خود می شوند، آنان را از میان جمع بیرون برده، آب به چهره اش می ریزند تا به خود آید. وقتی دسته های عزادار و زنجیرزن به حال «شور» می رسند، طبل هاو سنج ها را با شدت بیشتری به صدا درمی آوردند. این حالت در عزاداری های برخی شهرها بیشتر رایج است.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.