شوتینگ گارد یکی از پنج پست بسکتبال است. وظیفه شوتینگ گارد امتیازگیری برای تیمش است. برخی مربیان از شوتینگ گاردهای خود در کار بازیسازی استفاده می کنند؛ در بسکتبال به این بازیکنان دو پست می گویند. برای مثال، کوبی برایانت به عنوان شوتینگ گارد، بازیکن بازیساز و امتیازآور خوبی بود؛ از دیگر گاردهای دو پست می توان از نام های دوین وید، آلن آیورسن، جیمز هاردن، جمال کرافورد، رندی فوی و جیسون تری نام برد. به بازیکنی که در دو پست شوتینگ گارد و مهاجم ریزتک بازی می کند swingman می گویند. از بازیکن های قابل توجه swingman ( بازیکن های نوسانی ) می توان از جیمی باتلر، تریسی مک گریدی، وینس کارتر، جو جانسن، آندره ایگودالا، آندره ویگینز، اوان ترنر و تایرک ایوانز نام برد. در اتحادیه ملی بسکتبال، حدود قد شوتیگ گاردها بین ۶فوت ۴اینچ ( ۱٫۹۳ متر ) تا ۶فوت ۷اینچ ( ۲٫۰۱ متر ) و در اتحادیه ملی بسکتبال زنان ۵فوت ۹اینچ ( ۱٫۷۵ متر ) تا ۶ فوت ( ۱٫۸۳ متر ) است.
دست نوشته ی بسکتبال توسط لی رز، شوتینگ گارد را بازیکن همیشه امتیازآور توصیف می کند. کتاب اشاره می کند که بیشتر شوتیگ گاردها در پرتاب های بلند خوب هستند و میانگین ۳۵ تا ۴۰ درصد را در پرتاب های ۳ امتیازی دارا اند. در بین این بازیکنان می توان از بازیکنانی همچون ری آلن، رجی میلر، کایل کرور، کلی تامپسون و دل کری نام برد.
بیشتر شوتینگ گاردها قدرتی و دارای هیکل ورزشی هستند و قابلیت نفوذ به داخل منطقه رنگی را دارند. از خارق العاده ترین بازیکن ها در این بخش، می توان از مایکل جردن، کلاید درکسلر، دوین وید، دمار دروزان و وینس کارتر نام برد.
معمولاً شوتینگ گاردها از پوینت گارد ها بلند ترند. در این پست تفاوت در قد بسیار به چشم می خورد؛ بسیاری از شوتینگ گاردهای بلندقد در پست مهاجم ریزتک هم بازی می کنند. شوتینگ گارد باید بال هندلینگ بالای داشته باشند و توانا بر پاس های بادقت باشند، هرچند که پاس دادن جزو وظایف اصلی آن ها نیست. آنها در دابل - تیم ها شرکت می کنند و معمولاً بعد از پوینت گارد بال هندلر دوم تیم هستند و معمولاً پاس منجر به گل کمی دارند.
شوتینگ گاردها باید توانایی امتیازگیری در راه های متخلف را دارا باشند، خصوصاً در زمان آخر بازی که دفاع سخت و تنگ تر می شود. باید درصد پرتاب آزاد آن ها عالی باشد؛ این ویژگی آن ها سبب دلسردی مدافع برای خطاکردن بر روی آن ها می شود. به دلیل بالا بودن توانایی های تهاجمی شوتینگ گاردها، آن ها معمولاً اولویت اول امتیازآوری تیمشان هستند و گاهی حمله پیرامون آن ها ساخته می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدست نوشته ی بسکتبال توسط لی رز، شوتینگ گارد را بازیکن همیشه امتیازآور توصیف می کند. کتاب اشاره می کند که بیشتر شوتیگ گاردها در پرتاب های بلند خوب هستند و میانگین ۳۵ تا ۴۰ درصد را در پرتاب های ۳ امتیازی دارا اند. در بین این بازیکنان می توان از بازیکنانی همچون ری آلن، رجی میلر، کایل کرور، کلی تامپسون و دل کری نام برد.
بیشتر شوتینگ گاردها قدرتی و دارای هیکل ورزشی هستند و قابلیت نفوذ به داخل منطقه رنگی را دارند. از خارق العاده ترین بازیکن ها در این بخش، می توان از مایکل جردن، کلاید درکسلر، دوین وید، دمار دروزان و وینس کارتر نام برد.
معمولاً شوتینگ گاردها از پوینت گارد ها بلند ترند. در این پست تفاوت در قد بسیار به چشم می خورد؛ بسیاری از شوتینگ گاردهای بلندقد در پست مهاجم ریزتک هم بازی می کنند. شوتینگ گارد باید بال هندلینگ بالای داشته باشند و توانا بر پاس های بادقت باشند، هرچند که پاس دادن جزو وظایف اصلی آن ها نیست. آنها در دابل - تیم ها شرکت می کنند و معمولاً بعد از پوینت گارد بال هندلر دوم تیم هستند و معمولاً پاس منجر به گل کمی دارند.
شوتینگ گاردها باید توانایی امتیازگیری در راه های متخلف را دارا باشند، خصوصاً در زمان آخر بازی که دفاع سخت و تنگ تر می شود. باید درصد پرتاب آزاد آن ها عالی باشد؛ این ویژگی آن ها سبب دلسردی مدافع برای خطاکردن بر روی آن ها می شود. به دلیل بالا بودن توانایی های تهاجمی شوتینگ گاردها، آن ها معمولاً اولویت اول امتیازآوری تیمشان هستند و گاهی حمله پیرامون آن ها ساخته می شود.
wiki: شوتینگ گارد