شوتْس، هاینْریش (۱۵۸۵ـ۱۶۷۲)(Schutz, Heinrich)
شوتْس، هاینْریش
آهنگ ساز آلمانی آغاز دوران باروک. آثار او عبارت اند از هفت کلام مسیح (ح ۱۶۶۰)، عزاداری های موسیقایی (۱۶۳۶)، و ماگنیفیکات آلمانی (۱۶۷۱). گستره و دامنۀ پلی فونی کُرال و سازی را افزایش داد و از متقدم های برجستۀ یوهان سباستیان باخ بود. شوتس در کُشتریتس در ساکس به دنیا آمد. موسیقی را در گروه کُر دربار لاندگراف هسه ـ کاسل آموخت و در دانشگاه ماربورگ به تحصیل در رشتۀ حقوق پرداخت و زیرنظر جووانّی گابرِیلی در ونیز، ۱۶۰۹ـ۱۶۱۲، موسیقی تحصیل کرد. پس از بازگشت به کاسِل، ارگ نواز دربار شد اما در ۱۶۱۴ این شهر را به مقصد درسدن ترک کرد تا در سمت سرپرست موسیقی به خدمت الکتور ساکسونی، یوهان گئورگ، درآید. در این مقام تلاش های زیادی برای تثبیت اسلوب موسیقی و موسیقی دانان ایتالیایی انجام داد، اما بااین که در ونیز مادریگال های ایتالیایی ساخته بود، آثار خود را به زبان آلمانی یا لاتین می نوشت، که ۲۶ مزمور داوودی (۱۶۱۹) برجسته ترین آن هایند. شوتس در ۱۶۲۷ نخستین اپرای آلمانی، دافنه، را خلق کرد که لیبرِتّوی آن ترجمۀ مارتین اوپیتس از لیبرِتّوی رینوچّینی بود. در ۱۶۳۳ فشار مالی ناشی از جنگ سی ساله که جریان امور گروه موسیقی دربار درِسدِن را به هم ریخته بود، او را واداشت تا اجازۀ رفتن به کپنهاگ را بگیرد، و تا ۱۶۴۱ در آن شهر و دربارهای دیگر به سر برد. در دهۀ ۱۶۵۰ نارضایتی او از گرایش های تازه میان موسیقی دانان درباری ایتالیا بیشتر شد و درگیری های زیادی با جووانّی بونتِمپی پیدا کرد. شوتس مهم ترین شخصیت آلمانی پیش از باخ است، که عناصر تغزلی و نمایشی سبک آوازی ونیز را با پلی فونی آلمانی پیوند داد.
شوتْس، هاینْریش
آهنگ ساز آلمانی آغاز دوران باروک. آثار او عبارت اند از هفت کلام مسیح (ح ۱۶۶۰)، عزاداری های موسیقایی (۱۶۳۶)، و ماگنیفیکات آلمانی (۱۶۷۱). گستره و دامنۀ پلی فونی کُرال و سازی را افزایش داد و از متقدم های برجستۀ یوهان سباستیان باخ بود. شوتس در کُشتریتس در ساکس به دنیا آمد. موسیقی را در گروه کُر دربار لاندگراف هسه ـ کاسل آموخت و در دانشگاه ماربورگ به تحصیل در رشتۀ حقوق پرداخت و زیرنظر جووانّی گابرِیلی در ونیز، ۱۶۰۹ـ۱۶۱۲، موسیقی تحصیل کرد. پس از بازگشت به کاسِل، ارگ نواز دربار شد اما در ۱۶۱۴ این شهر را به مقصد درسدن ترک کرد تا در سمت سرپرست موسیقی به خدمت الکتور ساکسونی، یوهان گئورگ، درآید. در این مقام تلاش های زیادی برای تثبیت اسلوب موسیقی و موسیقی دانان ایتالیایی انجام داد، اما بااین که در ونیز مادریگال های ایتالیایی ساخته بود، آثار خود را به زبان آلمانی یا لاتین می نوشت، که ۲۶ مزمور داوودی (۱۶۱۹) برجسته ترین آن هایند. شوتس در ۱۶۲۷ نخستین اپرای آلمانی، دافنه، را خلق کرد که لیبرِتّوی آن ترجمۀ مارتین اوپیتس از لیبرِتّوی رینوچّینی بود. در ۱۶۳۳ فشار مالی ناشی از جنگ سی ساله که جریان امور گروه موسیقی دربار درِسدِن را به هم ریخته بود، او را واداشت تا اجازۀ رفتن به کپنهاگ را بگیرد، و تا ۱۶۴۱ در آن شهر و دربارهای دیگر به سر برد. در دهۀ ۱۶۵۰ نارضایتی او از گرایش های تازه میان موسیقی دانان درباری ایتالیا بیشتر شد و درگیری های زیادی با جووانّی بونتِمپی پیدا کرد. شوتس مهم ترین شخصیت آلمانی پیش از باخ است، که عناصر تغزلی و نمایشی سبک آوازی ونیز را با پلی فونی آلمانی پیوند داد.
wikijoo: شوتس،_هاینریش_(۱۵۸۵ـ۱۶۷۲)