شوء. [ ش َوْءْ ] ( ع مص ) پیشی گرفتن بر کسی. ( منتهی الارب ). پیشی گرفتن. مقلوب شأی معتل اللام است. ( از اقرب الموارد ). || اندوهناک کردن کسی را. || در شگفت آوردن : شأنی فلان. شُؤت ُ به ؛ به شگفت آمدم و مسرور و شادمان گردیدم از آن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
