( شو و آی ) شو و آی. [ ش َ / ش ُ وُ ] ( اِمص مرکب ) آی و شو. آمد و شد. ( یادداشت مؤلف ) : تا کی این رنج ره و گرد سفروین تکاپوی دراز و شو و آی.فرخی.نیز در بیشه و در دشت همانا نبودباز را از پی مرغان شکاری شو و آی.فرخی.