شهیون شهری از توابع بخش شهیون شهرستان دزفول در استان خوزستان است. [ ۱]
این شهر که در ۱۵ کیلومتری شمال شهر دزفول قرار گرفته است. مساحتی بالغ بر ۳۰۲ کیلومتر مربع را دارا می باشد. راه آسفالته دزفول - شهیون به مسافت تقریبی ۷۵ کیلومتر تا آخرین روستا یعنی آبیدسری کشیده شده و مسافت آن تا اولین روستا یعنی بیشه بزان ۳۴ کیلومتر می باشد.
منطقه شهیون از نظر زمین شناسی به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم می شود. قسمت جنوبی آن از انتهای گلال حیدری در جنوب بخش ۵ معروف به دره کو گرگ شروع و تا قلعه شاداب ( Shadab ) و روستای بیشه بزان ادامه دارد. این قسمت از منطقه را کنگلومرای بختیاری که شامل قلوه سنگ های ریز و درشت با سیمانتاسیون شن و ماسه پوشیده شده است. سازند کنگلومرای بختیاری ویژگی رسوبات آبرفتی – کوهپایه ای حاصل از فرسایش ارتفاعات را دارد که بیشتر شامل کنگلومرا و ماسه سنگ آهکی است که گاهی به صورت هم شیب و گاهی دگرشیب بر روی سازندهای کهن تر نهشته شده است. از ویژگی های مهم این منطقه وجود دره های عمیق و دیدنی می باشد که مناظری بدیع از خلقت را نمایان می سازد.
قسمت شمال منطقه را سازند آغاجاری تشکیل می دهد. جنس این سازند به طور متناوب شامل مارن های سرخ رنگ همراه با لایه های سیلتی و ماسه سنگ های ریزدانه است. سن این سازند میوسن بالایی تا پلیوسن است. این منطقه ادامه رشته کوه های زاگرس بوده که هرچه به مرکز منطقه نزدیک شویم تپه ماهورها، صخره ها و تخته سنگ های ماسه ای را تشکیل می دهد. این منطقه به دلیل وجود کوهپایه ها، دره های آبرفتی و چشمه هایی که در اغلب سال پربار اند، سرسبزی و زیبایی خیره کننده ای را در بیشتر فصول سال دارند.
به علت نزدیکی این منطقه به کوه های زاگرس در شمال و جلگه گرم خوزستان در جنوب، گونهٔ آب و هوایی متفاوتی در این منطقه به وجود آمده است. بادی که از جنوب شرق می وزد تابستان هوا راگرم و زمستان معتدل، و باد شمال غربی تابستان هوا را معتدل و زمستان سرد می نماید.
• چوقا لیوس: نوعی خاص از چوقای بختیاری که در لیوس بافته می شد که به چوقای لیوسی معروف است و در گذشته نمونه پنبه ای آن را برزگرها و کارگرهای بختیاری بر تن می کردند. امروزه نیز این نوع چوقا هنوز دارای شهرت بوده و در مراسم، همایش ها و یادبودها مورد استفاده قرار می گیرد. در حقیقت خاستگاه چوقای بختیاری از روستای لیوس است.
• کپوبافی: از صنایع دستی رایج منطقه است و برای مردم منطقه نه تنها سرشار از هنر و ذوق است بلکه راهی برای امرار معاش خانواده های روستایی نیز هست. محصولات تولیدی کپوی به نقاط مختلف کشور صادر می شود. اهالی روستای پامنار از طایفهٔ شهایی در حقیقت اولین بافندگان کپو بوده اند.
• قالی بختیاری: گونه ای قالی ایرانی است که در همین خطه یافت و تولید می شده است. در همهٔ شهر و روستاهای سرزمین بختیاری فرش بافی رایج است این کار از دیر باز به صورت سنتی انجام می شده و بیشتر توسط زنان و دختران در خانه انجام می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین شهر که در ۱۵ کیلومتری شمال شهر دزفول قرار گرفته است. مساحتی بالغ بر ۳۰۲ کیلومتر مربع را دارا می باشد. راه آسفالته دزفول - شهیون به مسافت تقریبی ۷۵ کیلومتر تا آخرین روستا یعنی آبیدسری کشیده شده و مسافت آن تا اولین روستا یعنی بیشه بزان ۳۴ کیلومتر می باشد.
منطقه شهیون از نظر زمین شناسی به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم می شود. قسمت جنوبی آن از انتهای گلال حیدری در جنوب بخش ۵ معروف به دره کو گرگ شروع و تا قلعه شاداب ( Shadab ) و روستای بیشه بزان ادامه دارد. این قسمت از منطقه را کنگلومرای بختیاری که شامل قلوه سنگ های ریز و درشت با سیمانتاسیون شن و ماسه پوشیده شده است. سازند کنگلومرای بختیاری ویژگی رسوبات آبرفتی – کوهپایه ای حاصل از فرسایش ارتفاعات را دارد که بیشتر شامل کنگلومرا و ماسه سنگ آهکی است که گاهی به صورت هم شیب و گاهی دگرشیب بر روی سازندهای کهن تر نهشته شده است. از ویژگی های مهم این منطقه وجود دره های عمیق و دیدنی می باشد که مناظری بدیع از خلقت را نمایان می سازد.
قسمت شمال منطقه را سازند آغاجاری تشکیل می دهد. جنس این سازند به طور متناوب شامل مارن های سرخ رنگ همراه با لایه های سیلتی و ماسه سنگ های ریزدانه است. سن این سازند میوسن بالایی تا پلیوسن است. این منطقه ادامه رشته کوه های زاگرس بوده که هرچه به مرکز منطقه نزدیک شویم تپه ماهورها، صخره ها و تخته سنگ های ماسه ای را تشکیل می دهد. این منطقه به دلیل وجود کوهپایه ها، دره های آبرفتی و چشمه هایی که در اغلب سال پربار اند، سرسبزی و زیبایی خیره کننده ای را در بیشتر فصول سال دارند.
به علت نزدیکی این منطقه به کوه های زاگرس در شمال و جلگه گرم خوزستان در جنوب، گونهٔ آب و هوایی متفاوتی در این منطقه به وجود آمده است. بادی که از جنوب شرق می وزد تابستان هوا راگرم و زمستان معتدل، و باد شمال غربی تابستان هوا را معتدل و زمستان سرد می نماید.
• چوقا لیوس: نوعی خاص از چوقای بختیاری که در لیوس بافته می شد که به چوقای لیوسی معروف است و در گذشته نمونه پنبه ای آن را برزگرها و کارگرهای بختیاری بر تن می کردند. امروزه نیز این نوع چوقا هنوز دارای شهرت بوده و در مراسم، همایش ها و یادبودها مورد استفاده قرار می گیرد. در حقیقت خاستگاه چوقای بختیاری از روستای لیوس است.
• کپوبافی: از صنایع دستی رایج منطقه است و برای مردم منطقه نه تنها سرشار از هنر و ذوق است بلکه راهی برای امرار معاش خانواده های روستایی نیز هست. محصولات تولیدی کپوی به نقاط مختلف کشور صادر می شود. اهالی روستای پامنار از طایفهٔ شهایی در حقیقت اولین بافندگان کپو بوده اند.
• قالی بختیاری: گونه ای قالی ایرانی است که در همین خطه یافت و تولید می شده است. در همهٔ شهر و روستاهای سرزمین بختیاری فرش بافی رایج است این کار از دیر باز به صورت سنتی انجام می شده و بیشتر توسط زنان و دختران در خانه انجام می شود.
wiki: شهیون