شهیه

لغت نامه دهخدا

( شهیة ) شهیة. [ ش َ هی ی َ ] ( ع ص ) تأنیث شهی. ( یادداشت مؤلف ): امراءة شهیة؛ زن خواهان و آزمند. ( ناظم الاطباء ). || مرغوب.
- اطعمة شهیة؛ طعامهای مرغوب. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شهی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس