شهیدی، سیّدجعفر (بروجرد ۱۲۹۷ ـ تهران ۱۳۸۶ش)
شهیدی، سیّدجعفر
پژوهشگر، استاد ممتاز دانشگاه، مترجم و مصحح ایرانی. دروس صرف و نحو، منطق و مقدمات و اصول فقه را نزد علمای بروجرد آموخت. سپس به نجف اشرف رفت (۱۳۲۰ش) و دروس سطح، خارج و معقول را از استادان و عالمان آن جا ازجمله آیت الله خویی فرا گرفت. پس از بازگشت به ایران به دانشگاه راه یافت و در رشتۀ منقول مدرک کارشناسی و در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۳۴۰). در ۱۳۲۸ به عضویت مؤسسۀ لغت نامۀ دهخدا درآمد و از ۱۳۴۶ تا پایان عمر ریاست آن را برعهده داشت. ادامه و تکمیل لغت نامۀ دهخدا و نیز ادامه و تکمیل فرهنگ فارسی معین (پس از بیماری دکتر معین در ۱۳۴۶) مدیون همت اوست. از تألیفات اوست: جنایات تاریخ، در ۳ جلد (۱۳۲۷ـ۱۳۳۰)؛ زندگانی فاطمه (س) (۱۳۳۰)؛ شرح مشکلات اشعار انوری (۱۳۵۷)؛ تاریخ تحلیلی اسلام (دو جلد)؛ زندگانی امام علی بن الحسین (ع)، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۶). شرح مثنوی، ادامۀ کار فروزانفر. از ترجمه های اوست: ابوذر غفاری (۱۳۳۰)؛ شیرزن کربلا (۱۳۳۲)؛ انقلاب بزرگ (۱۳۵۵)؛ ترجمۀ نهج البلاغه، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۹). از تصحیحات اوست: آتشکدۀ آذر (۱۳۳۷)؛درّۀ نادره (۱۳۴۱) برنده جایزۀ کتاب سال ۱۳۴۱؛ براهین العجم (۱۳۵۱).
شهیدی، سیّدجعفر
پژوهشگر، استاد ممتاز دانشگاه، مترجم و مصحح ایرانی. دروس صرف و نحو، منطق و مقدمات و اصول فقه را نزد علمای بروجرد آموخت. سپس به نجف اشرف رفت (۱۳۲۰ش) و دروس سطح، خارج و معقول را از استادان و عالمان آن جا ازجمله آیت الله خویی فرا گرفت. پس از بازگشت به ایران به دانشگاه راه یافت و در رشتۀ منقول مدرک کارشناسی و در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۳۴۰). در ۱۳۲۸ به عضویت مؤسسۀ لغت نامۀ دهخدا درآمد و از ۱۳۴۶ تا پایان عمر ریاست آن را برعهده داشت. ادامه و تکمیل لغت نامۀ دهخدا و نیز ادامه و تکمیل فرهنگ فارسی معین (پس از بیماری دکتر معین در ۱۳۴۶) مدیون همت اوست. از تألیفات اوست: جنایات تاریخ، در ۳ جلد (۱۳۲۷ـ۱۳۳۰)؛ زندگانی فاطمه (س) (۱۳۳۰)؛ شرح مشکلات اشعار انوری (۱۳۵۷)؛ تاریخ تحلیلی اسلام (دو جلد)؛ زندگانی امام علی بن الحسین (ع)، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۶). شرح مثنوی، ادامۀ کار فروزانفر. از ترجمه های اوست: ابوذر غفاری (۱۳۳۰)؛ شیرزن کربلا (۱۳۳۲)؛ انقلاب بزرگ (۱۳۵۵)؛ ترجمۀ نهج البلاغه، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۹). از تصحیحات اوست: آتشکدۀ آذر (۱۳۳۷)؛درّۀ نادره (۱۳۴۱) برنده جایزۀ کتاب سال ۱۳۴۱؛ براهین العجم (۱۳۵۱).
رجوع شود به: سیدجعفر_شهیدی
wikijoo: شهیدی،_سید_جعفر