شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)
شهنازی، عبدالحسین
شهنازی، عبدالحسین
تارنواز ایرانی. از شاگردان علی اکبر شهنازی، برادرش، و باقرخان رامشگر بود. از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد. از تک نوازی او چندین صفحه به یادگار مانده است. همچنین از آثار اوست: تصنیفی با نام امید نوبهاری، ترانه هایی چون جلوۀ گل، و مِی اگرش شور افکن نظری است که بنان آن را با شعری از رهی معیری خوانده است؛ همچنین تک نوازی، هم نوازی برای خوانندگانی چون اقبال آذر و سید جواد بدیع زاده. عبدالحسین شهنازی در جوانی درگذشت.
شهنازی، عبدالحسین
شهنازی، عبدالحسین
تارنواز ایرانی. از شاگردان علی اکبر شهنازی، برادرش، و باقرخان رامشگر بود. از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد. از تک نوازی او چندین صفحه به یادگار مانده است. همچنین از آثار اوست: تصنیفی با نام امید نوبهاری، ترانه هایی چون جلوۀ گل، و مِی اگرش شور افکن نظری است که بنان آن را با شعری از رهی معیری خوانده است؛ همچنین تک نوازی، هم نوازی برای خوانندگانی چون اقبال آذر و سید جواد بدیع زاده. عبدالحسین شهنازی در جوانی درگذشت.