شهلاء. [ ش َ ] ( ع ص ) مؤنث اشهل. زن میش چشم. ( از منتهی الارب ) ( غیاث ): عین شهلاء؛ چشمی میشینه. ( مهذب الاسماء ). میشی. چشمی میشی. || ( اِ ) حاجت. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( مهذب الاسماء ) ( دهار ).شهلاء. [ ش َ ] ( اِخ ) از آبهای بنی عمروبن کلاب است. ( از معجم البلدان ).
