شهریک

لغت نامه دهخدا

شهریک. [ ش َ ] ( اِ ) شهریگ. به عربی رئیس الکوره ، کسی بوده است که شهری در زیر فرماندهی او بوده و او را از میان طبقه دهقانان اختیار مینمودند. حاکم شهر. یکی از اصناف حکام ایالات در دوره ساسانی. رجوع به ترجمه فارسی ایران در زمان ساسانیان ص 161، 183، 86، 87 و تاریخ حقوق علی آبادی و شهربان و شهرگ شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس