شهریارنشین آلبانی ( آلبانیایی: Principata e Shqipërisë یا Shteti Shqiptar ) یک حکومت پادشاهی کوتاه مدت بود که با معاهده لندن ( ۱۹۱۳ ) ( که به جنگ اول بالکان پایان داد ) تأسیس شد و تا زمان حمله به آلبانی در جریان جنگ جهانی اول و اختلافات بر سر استقلال این کشور در کنفرانس صلح پاریس ( ۱۹۱۹ ) تا ۱۹۲۵ ادامه یافت. تنها فرمانروای این حکومت ویلیام، شهریار آلبانی بود. با اعلام تشکیل جمهوری آلبانی این حکومت منحل شد.
... [مشاهده متن کامل]
آلبانی از حدود سال 1478 تحت سلطه عثمانی بود. قدرت های بزرگ استقلال آلبانی را در معاهده لندن در ماه مه 1913 به رسمیت شناختند و شاهزاده در 21 فوریه 1914 تأسیس شد. قدرت های بزرگ شاهزاده ویلیام را که برادرزاده ملکه بود انتخاب کردند. الیزابت رومانیایی، برای تبدیل شدن به حاکمیت آلبانی تازه استقلال یافته. در 21 فوریه 1914 یک پیشنهاد رسمی توسط 18 نماینده آلبانیایی به نمایندگی از 18 ناحیه آلبانی ارائه شد، پیشنهادی که او پذیرفت. ویلیام در خارج از آلبانی به عنوان شاهزاده نامیده می شد، اما در آلبانی از او به عنوان پادشاه یاد می شد تا از پادشاه مونته نگرو پست تر به نظر نرسد. اولین دولت تحت حاکمیت خاندان وید نوعی «شورای خصوصی شاهزادگان» بود به دلیل اعضای آن که نمایندگان اشراف آلبانیایی بودند: شاهزاده تورهان پاشا پرمتی ( فرماندار سابق کرت و سفیر امپراتوری عثمانی در سنت پترزبورگ ) ، عزیز پاشا وریونی، شاهزاده بیب دودا پاشا جومارکاج - میردیتا، شاهزاده اساد پاشا توپتانی، شاهزاده جورج آدامیدی بی فراشری، میهال تورتولی بی کوریتزا و دیگران.
شاهزاده ویلیام در 7 مارس 1914 به همراه خانواده سلطنتی در پایتخت موقت خود در دراج وارد آلبانی شد. قرار بود امنیت آلبانی توسط یک ژاندارمری بین المللی به فرماندهی افسران هلندی تامین شود. ویلیام در 3 سپتامبر 1914 آلبانی را به دنبال شورش دهقانان به ابتکار اساد پاشا و بعداً به رهبری هاجی قامیلی، فرمانده نظامی "دولت اسلامی آلبانی مرکزی" به مرکزیت تیرانا ترک کرد. ویلیام هرگز از ادعای خود برای تاج و تخت چشم پوشی نکرد.
جنگ جهانی اول تمام فعالیت های دولت در آلبانی را قطع کرد و این کشور به تعدادی از دولت های منطقه ای تقسیم شد. هرج و مرج سیاسی آلبانی را پس از شروع جنگ جهانی اول فرا گرفت. شاهزاده ویلیام که توسط شورشیان در دراج محاصره شده بود، در سپتامبر 1914، تنها شش ماه پس از ورود، کشور را ترک کرد و متعاقباً به ارتش آلمان پیوست و در جبهه شرقی خدمت کرد. مردم آلبانی پس از خروج شاهزاده بر اساس خطوط مذهبی و قبیله ای از هم جدا شدند. مسلمانان خواستار یک شاهزاده مسلمان بودند و به امپراتوری عثمانی به عنوان حافظ امتیازاتی که از آن برخوردار بودند نگاه می کردند، از این رو بسیاری از بیگ ها و رؤسای قبایل هیچ مقام برتر را به رسمیت نمی شناختند. در اواخر اکتبر 1914، نیروهای یونانی در پروتکل جمهوری خودمختار اپیروس شمالی به رسمیت شناخته شده کورفو وارد آلبانی شدند. ایتالیا ولوره را اشغال کرد و صربستان و مونته نگرو بخش هایی از شمال آلبانی را اشغال کردند تا اینکه حمله نیروهای مرکزی ارتش صرب را پراکنده کرد که توسط فرانسوی ها به سالونیک تخلیه شد. سپس نیروهای اتریش - مجارستان و بلغارستان حدود دو سوم کشور را اشغال کردند.
... [مشاهده متن کامل]
آلبانی از حدود سال 1478 تحت سلطه عثمانی بود. قدرت های بزرگ استقلال آلبانی را در معاهده لندن در ماه مه 1913 به رسمیت شناختند و شاهزاده در 21 فوریه 1914 تأسیس شد. قدرت های بزرگ شاهزاده ویلیام را که برادرزاده ملکه بود انتخاب کردند. الیزابت رومانیایی، برای تبدیل شدن به حاکمیت آلبانی تازه استقلال یافته. در 21 فوریه 1914 یک پیشنهاد رسمی توسط 18 نماینده آلبانیایی به نمایندگی از 18 ناحیه آلبانی ارائه شد، پیشنهادی که او پذیرفت. ویلیام در خارج از آلبانی به عنوان شاهزاده نامیده می شد، اما در آلبانی از او به عنوان پادشاه یاد می شد تا از پادشاه مونته نگرو پست تر به نظر نرسد. اولین دولت تحت حاکمیت خاندان وید نوعی «شورای خصوصی شاهزادگان» بود به دلیل اعضای آن که نمایندگان اشراف آلبانیایی بودند: شاهزاده تورهان پاشا پرمتی ( فرماندار سابق کرت و سفیر امپراتوری عثمانی در سنت پترزبورگ ) ، عزیز پاشا وریونی، شاهزاده بیب دودا پاشا جومارکاج - میردیتا، شاهزاده اساد پاشا توپتانی، شاهزاده جورج آدامیدی بی فراشری، میهال تورتولی بی کوریتزا و دیگران.
شاهزاده ویلیام در 7 مارس 1914 به همراه خانواده سلطنتی در پایتخت موقت خود در دراج وارد آلبانی شد. قرار بود امنیت آلبانی توسط یک ژاندارمری بین المللی به فرماندهی افسران هلندی تامین شود. ویلیام در 3 سپتامبر 1914 آلبانی را به دنبال شورش دهقانان به ابتکار اساد پاشا و بعداً به رهبری هاجی قامیلی، فرمانده نظامی "دولت اسلامی آلبانی مرکزی" به مرکزیت تیرانا ترک کرد. ویلیام هرگز از ادعای خود برای تاج و تخت چشم پوشی نکرد.
جنگ جهانی اول تمام فعالیت های دولت در آلبانی را قطع کرد و این کشور به تعدادی از دولت های منطقه ای تقسیم شد. هرج و مرج سیاسی آلبانی را پس از شروع جنگ جهانی اول فرا گرفت. شاهزاده ویلیام که توسط شورشیان در دراج محاصره شده بود، در سپتامبر 1914، تنها شش ماه پس از ورود، کشور را ترک کرد و متعاقباً به ارتش آلمان پیوست و در جبهه شرقی خدمت کرد. مردم آلبانی پس از خروج شاهزاده بر اساس خطوط مذهبی و قبیله ای از هم جدا شدند. مسلمانان خواستار یک شاهزاده مسلمان بودند و به امپراتوری عثمانی به عنوان حافظ امتیازاتی که از آن برخوردار بودند نگاه می کردند، از این رو بسیاری از بیگ ها و رؤسای قبایل هیچ مقام برتر را به رسمیت نمی شناختند. در اواخر اکتبر 1914، نیروهای یونانی در پروتکل جمهوری خودمختار اپیروس شمالی به رسمیت شناخته شده کورفو وارد آلبانی شدند. ایتالیا ولوره را اشغال کرد و صربستان و مونته نگرو بخش هایی از شمال آلبانی را اشغال کردند تا اینکه حمله نیروهای مرکزی ارتش صرب را پراکنده کرد که توسط فرانسوی ها به سالونیک تخلیه شد. سپس نیروهای اتریش - مجارستان و بلغارستان حدود دو سوم کشور را اشغال کردند.
