شهروزه

لغت نامه دهخدا

شهروزه. [ ش َ زَ / زِ ] ( اِ مرکب ) گدایی را گویند که هر روز بر دور یکی از محلات شهر و کوچه و بازار بگردد و گدایی کند. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ) ( جهانگیری ) ( رشیدی ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ) :
شاهیم نه شهروزه ، لعلیم نه بهروزه
عشقیم نه سرمستی ، مستیم نه از سیکی.
مولوی.

فرهنگ فارسی

گدایی را گویند که هر روز بر دور یکی از محلات شهر و کوچه بازار بگردد و گدایی کند .

فرهنگ عمید

گدایی که هر روز در قسمتی از شهر می گردد و گدایی می کند: شاهیم نه شهروزه لعلیم نه بهروزه / عشقیم نه سرمستی مستیم نه از سیکی (مولوی: مجمع الفرس: شهروزه ).

پیشنهاد کاربران

بپرس