شهرهای بست (Cities of Refuge)(یا: شهرهای پناهگاه) در عهد عتیق، شش شهر لاویان که خداوند به عنوان محل بَست نشینی و پناهگاه معیّن کرد تا هرکس مرتکب قتل غیرعمدی می شد برای در امان ماندن از انتقام خونخواهان در آن ها پناه گیرد. به استناد عهد عتیق تعداد آن ها سه شهر بود: قادِش، شِکّیم، و هبرون. اما بعد از دورۀ اسارت بابلی که امت یهود در مناطق وسیع تری پراکنده شدند، سه شهر دیگر نیز بدان ها اضافه شد: باصَر، راموت، و جولان.
wikijoo: شهرهای_بست