شهرستان مهرستان یکی از شهرستان های استان سیستان و بلوچستان ایران است. مرکز این شهرستان، شهر مهرستان است.
شهرستان مهرستان نام گذشته آن مه گس بوده و واژه «مه گس» mah - gas یک واژه کهن زبان پهلوی می باشد که از دو جزء «مه» به معنی بزرگ و «گس» به معنی شهر و جا تشکیل گردیده است. کلمهٔ گس امروزه در ادبیات بلوچی مورد استفاده می باشد. البته در عرف بلوچی به معنای خانه نیز استفاده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
اولین محققی که لهجه های بلوچی را بیشتر به طور سیستماتیک مورد مطالعه قرارداد ویلهلم گیگر Wilhelm Geiger بود. او بلوچی را به دو لهجه اصلی تقسیم کرده و بلوچی شمالی ( سرحدی ) و بلوچی جنوبی ( مکرانی ) نامید. وی همچنین بلوچی جنوبی را به گروه های شرقی و غربی و بلوچی شمالی را به گروه های شمالی و جنوبی که بترتیب توسط طوایف لغاری Leghلri و مری Mari نمایندگی می شدند تقسیم کرد. گیگر برای نشان دادن تفاوت لغوی لهجه ها به این واقعیت اشاره می کند که بلوچی شمالی به میزان بالایی از زبانهای هندی همسایه لغت اقتباس می کند درحالیکه بلوچی جنوبی بیشتر دارای لغات اقتباس شده با ریشه فارسی می باشد. ( ترجمه و نقل از جهانی ( ۸۹ ) )
یکی دیگر از محققین لهجه های بلوچی «سر جرج گریرسون» Sir George Grierson می باشد. او لهجه های بلوچی را به شرقی و غربی تقسیم کرد. وی معتقد بود که بلوچی غربی در محدوده حکومتی بریتانیا دارای سه لهجه می باشد و آنهارا بر اساس منطقه عمده ای که در آن صحبت می شوند، لهجه کراچی karلči، کیچی kیči و پنجگوری panjguri نامید.
محقق برجسته دیگری که به صورت سیستماتیک لهجه های بلوچی را مطالعه کرده است پروفسور جوزف الفنبین Josef Elfenbein می باشد، او در کتاب «زبان بلوچی، لهجه شناسی بامتن» برای نشان دادن تفاوت بین لهجه های مختلف، لیستی شامل آواشناسی، دستور ( صرف و نحو ) و لغت تهیه کرده و آن را به عنوان معیار مقایسه شباهت ها و تمایز لهجه ها بکار برده است. در اینجا فقط به چند مورد از ویژگی های خاص این لهجه ها بر اساس معیار الفنبین اکتفا می کنیم.
زبان و لهجه در مهرستان اغلب لهجه بلوچی آنهم از نوع ایرانشهری، سربازی، و… می باشد. و زبان فارسی نیز در این شهر موجود می باشد. البته برخی از ساکنان اصلی مهرستان یعنی طایفه ملازهی لهجهٔ غلیظ و مخصوص به خودشان را دارند.
موسیقی مهرستان طی سالیان دراز گرمابخش شادی و شور مردم این سامان بوده است سازه هایی مثل قیچک، رباب، بنجو، تمبورک، و دهلک وسعتی در خور توجه به موسیقی این خطه داده است. دهل و سرنا از دیگر سازهای رایج به ویژه در قادراباد رونق افزای جشن و سرور بوده است. از انواع موسیقی در شهرستان می توان موسیقی های مجلسی را نام برد.
شهرستان مهرستان نام گذشته آن مه گس بوده و واژه «مه گس» mah - gas یک واژه کهن زبان پهلوی می باشد که از دو جزء «مه» به معنی بزرگ و «گس» به معنی شهر و جا تشکیل گردیده است. کلمهٔ گس امروزه در ادبیات بلوچی مورد استفاده می باشد. البته در عرف بلوچی به معنای خانه نیز استفاده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
اولین محققی که لهجه های بلوچی را بیشتر به طور سیستماتیک مورد مطالعه قرارداد ویلهلم گیگر Wilhelm Geiger بود. او بلوچی را به دو لهجه اصلی تقسیم کرده و بلوچی شمالی ( سرحدی ) و بلوچی جنوبی ( مکرانی ) نامید. وی همچنین بلوچی جنوبی را به گروه های شرقی و غربی و بلوچی شمالی را به گروه های شمالی و جنوبی که بترتیب توسط طوایف لغاری Leghلri و مری Mari نمایندگی می شدند تقسیم کرد. گیگر برای نشان دادن تفاوت لغوی لهجه ها به این واقعیت اشاره می کند که بلوچی شمالی به میزان بالایی از زبانهای هندی همسایه لغت اقتباس می کند درحالیکه بلوچی جنوبی بیشتر دارای لغات اقتباس شده با ریشه فارسی می باشد. ( ترجمه و نقل از جهانی ( ۸۹ ) )
یکی دیگر از محققین لهجه های بلوچی «سر جرج گریرسون» Sir George Grierson می باشد. او لهجه های بلوچی را به شرقی و غربی تقسیم کرد. وی معتقد بود که بلوچی غربی در محدوده حکومتی بریتانیا دارای سه لهجه می باشد و آنهارا بر اساس منطقه عمده ای که در آن صحبت می شوند، لهجه کراچی karلči، کیچی kیči و پنجگوری panjguri نامید.
محقق برجسته دیگری که به صورت سیستماتیک لهجه های بلوچی را مطالعه کرده است پروفسور جوزف الفنبین Josef Elfenbein می باشد، او در کتاب «زبان بلوچی، لهجه شناسی بامتن» برای نشان دادن تفاوت بین لهجه های مختلف، لیستی شامل آواشناسی، دستور ( صرف و نحو ) و لغت تهیه کرده و آن را به عنوان معیار مقایسه شباهت ها و تمایز لهجه ها بکار برده است. در اینجا فقط به چند مورد از ویژگی های خاص این لهجه ها بر اساس معیار الفنبین اکتفا می کنیم.
زبان و لهجه در مهرستان اغلب لهجه بلوچی آنهم از نوع ایرانشهری، سربازی، و… می باشد. و زبان فارسی نیز در این شهر موجود می باشد. البته برخی از ساکنان اصلی مهرستان یعنی طایفه ملازهی لهجهٔ غلیظ و مخصوص به خودشان را دارند.
موسیقی مهرستان طی سالیان دراز گرمابخش شادی و شور مردم این سامان بوده است سازه هایی مثل قیچک، رباب، بنجو، تمبورک، و دهلک وسعتی در خور توجه به موسیقی این خطه داده است. دهل و سرنا از دیگر سازهای رایج به ویژه در قادراباد رونق افزای جشن و سرور بوده است. از انواع موسیقی در شهرستان می توان موسیقی های مجلسی را نام برد.
