شهرزوری مبارک بن حسن

[ویکی نور] ابوالکرم شَهرزوری، مبارک بن حسن بن احمد (17 ربیع الثانی 462 - 22 ذی حجه 550ق)، مقری و محدث شهرزوری ساکن بغداد بوده است.
وی در بغداد به فراگیری قرائت و حدیث پرداخت و از استادانی چون ابن سوار، عبدالسید بن عتاب، رزق الله بن عبدالوهاب تمیمی، ثابت بن بندار و ابوسعید احمد اکفانی قرائت آموخت. سفری نیز به دمشق نمود و در آنجا نزد گروهی از مشایخ قرائت، همچون علی بن فرح دینوری، ابوالخطاب علی بن جراح و حسین بن علی رهاوی دانش آموخت.
ابوالکرم که قرائات ده گانه را از طرق بسیار در روایت خود داشت، پس از درگذشت سبط خیاط به عنوان برجسته ترین شیخ قرائت در عراق شناخته شد. در زمره شاگردانی که نزد وی به فراگیری قرائت پرداختند، عمر بن بکرون، محمد بن محمد بن کیال حلی، یحیی بن حسین اوانی، علی بن احمد دباس و عبدالعزیز بن ناقد را می توان برشمرد.
ابوالکرم در زمینه حدیث هم از سعه روایت برخوردار بود و از کسانی چون ابوالفضل بن خیرون، طراد زینبی و اسماعیل بن مسعده اسماعیلی استماع حدیث کرد و از افرادی مثل ابن نقور، ابن هزارمرد صریفینی، عبدالصمد بن مأمون و ابوالحسین بن مهتدی اجازه روایت گرفت.
در شمار آنانی که از او حدیث آموخته و استماع کرده اند، ابوسعد سمعانی، ابوالمظفر خزاعی، ابوالمعالی هیتی و خطیب طوسی را می توان نام برد.
شایان ذکر است که نام ابوالکرم گاه به عنوان حلقه ای در سلسله روایی آثار پیشینیان، چون ابن ابی الدنیا و مفضل جندی و ابواسحاق شیرازی به چشم می خورد.