شهرداری تبریز

دارالسلطنهٔ تبریز که در دورهٔ قاجاریان بزرگ ترین شهر ایران و کرسی آذربایجان به شمار می رفت، جمعیت و مساحتش در این دوره بیش تر از تهران بوده و مهم ترین و متجددترین شهر کشور محسوب می شده است. این دارالسلطنه شامل ۱۰ محلهٔ امیره قیز، چارمنار، چرنداب، دوه چی، سرخاب، گجیل، لیلاوا، میارمیار، نوبر و ورجی و آب انبارها، پل ها، قبرستان ها، حمام ها، مدارس، مساجد، میدان ها و یخچال های مربوط به آن ها بوده است.
پس از تأسیس انجمن ایالتی در آذربایجان، ادارات و سازمان های دولتی متعددی در تبریز ایجاد شد که یکی از مهم ترین آن ها بلدیه بود. هدف از تأسیس بلدیه، حفظ منافع شهر، رسیدگی به خواسته های شهروندان، ادارهٔ دارایی ها و سرمایه های شهر، پیش گیری از قحطی در شهر و ساخت و تجهیز معابر شهری بوده است. قاسم خان والی پس از اخذ آیین نامهٔ تأسیس بلدیه، قوانین مربوط به آن را تدوین کرده و به تصویب انجمن ایالتی رساند. همچنین بلدیهٔ تبریز در این دوره یک روزنامهٔ داخلی هم منتشر می کرد.