شهرآورد مرزی ساید. شهرآورد مرزی ساید به رقابت فوتبال میان دو باشگاه بزرگ شهر لیورپول انگلستان، اورتون و لیورپول اشاره دارد. نام آن از شهرستان مرزی ساید آمده که لیورپول در آن واقع است. این رقابت طولانی ترین شهرآورد در دسته برتر فوتبال انگلستان است و از فصل ۶۳–۱۹۶۲ پیوسته برگزار شده. بخشی از این رقابت به فاصله ناچیز میان ورزشگاه دو تیم برمی گردد که از پهنه پارک استنلی برای یکدیگر قابل رویتند. [ ۱] [ ۲]
از دیرباز، از این شهرآورد با عنوان «شهرآورد دوستانه» یاد می کنند چرا که خانواده های لیورپول از هر دو تیم هوادارانی در خود دارند[ ۳] و از معدود رقابت هایی است که تفکیک هواداران در آن اعمال نشده. [ ۴] فینال جام اتحادیه ۱۹۸۴ در ومبلی میان این دو تیم به «فینال دوستانه» ملقب شد چراکه سکوهای ورزشگاه ترکیبی از هواداران آبی و قرمز بود که سرود مرزی ساید می خواندند. فینال جام حذفی ۱۹۸۴ روایتی مشابه از این اتحاد بود. [ ۵] از اواسط دهه ۱۹۸۰، رقابت شان چه در داخل و چه در خارج از زمین تشدید شد و با آغاز لیگ برتر در قیاس با دیگر مسابقات، کارت های قرمز بیشتری در آن ثبت شد. [ ۶]
اورتون در سال ۱۸۷۸ تأسیس شد[ ۷] و از سال ۱۸۸۴، مسابقات خانگی اش را در آنفیلد که متعلق به رئیس باشگاه، جان هولدینگ بود، انجام داد. تعدادی از اعضای هیئت مدیره اورتون اعضای حزب لیبرال بودند که با اتحادیه ملی منع مشروبات الکلی مرتبط بودند، در حالیکه هولدینگ عضو حزب محافظه کار و آبجوساز بود و منافع تجاریش کاملاً مخالف جنبش منع مشروبات الکلی. اختلافات سیاست و مالی، سبب اختلافی عمیق میان هولدینگ و سایر اعضای هیئت مدیره اورتون شد. تلاش برای حفظ ساختار مالکیت استبدادی در مقابل تقاضا برای ایجاد ساختاری دموکراتیک تر اصطکاکی را به وجود آورد که شکاف اجتماعی - سیاسی را به خوبی ترسیم می کرد. نتیجه این شد که مدیران اورتون در سال ۱۸۹۲ آنفیلد را تخلیه کردند و زمین جدیدی را در گودیسون پارک در آنسوی استنلی پارک خریداری کردند. هولدینگ نیز باشگاه جدیدی با نام لیورپول ایجاد کرد تا آنفیلد بلااستفاده نماند.
باشگاه های فوتبال حرفه ای دهه ۱۸۹۰، توجه مردم را چه در داخل و چه خارج از زمین، به خود جلب کردند. قانون اصلاحات ۱۸۶۷، فرصت رای دادن در انتخابات منطقه ای و ملی را به فوتبال - دوستان داده بود. در یک منطقه محلی با جمعیت ۲۳۰۰۰ نفر، تعداد شرکت کنندگان در اورتون و لیورپول به حدود ۱۰ تا ۱۵۰۰۰ نفر می رسید. سیاستمداران محلی نیز مشارکت در این دو باشگاه را فرصت و رسانه ای برای معرفی خود به رای دهندگان محلی می دانستند. ریشه ها و مذهب ایرلندی هولدینگ نیز گاهی به عنوان تئوری هایی برای انشعاب در نظر گرفته می شود، چرا که هولدینگ از اعضای برجسته اورِنج اُردر[ الف] بود، در حالی که رئیس جدید اورتون، جورج ماهون نماینده حزب رقیب و مدافع حاکمیت محلی بود. اعضای اورِنج اُردر، به شدت اتحادیه گرا بودند، در حالیکه طرفداران حکومت داخلی ایرلند، خواستار جدایی کامل جزیره ایرلند از بریتانیا بودند. شهر لیورپول نژاد ایرلندی بیشتری نسبت به دیگر شهرهای بریتانیا دارد و جدایی احتمالی گلاسکو و دودستگی بین گروه های پروتستان و کاتولیک در ایرلند با اختلافات میان اتحادیه گرایی و جمهوری خواهی در لیورپول مطابقت داشت. [ ۸] اگرچه، در زمان جدایی اورتون از آنفیلد، جیمز کلمنت باکستر تنها عضو کاتولیک در میان کمیته اورتون بود، در حالیکه باقی اعضا پروتستان بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز دیرباز، از این شهرآورد با عنوان «شهرآورد دوستانه» یاد می کنند چرا که خانواده های لیورپول از هر دو تیم هوادارانی در خود دارند[ ۳] و از معدود رقابت هایی است که تفکیک هواداران در آن اعمال نشده. [ ۴] فینال جام اتحادیه ۱۹۸۴ در ومبلی میان این دو تیم به «فینال دوستانه» ملقب شد چراکه سکوهای ورزشگاه ترکیبی از هواداران آبی و قرمز بود که سرود مرزی ساید می خواندند. فینال جام حذفی ۱۹۸۴ روایتی مشابه از این اتحاد بود. [ ۵] از اواسط دهه ۱۹۸۰، رقابت شان چه در داخل و چه در خارج از زمین تشدید شد و با آغاز لیگ برتر در قیاس با دیگر مسابقات، کارت های قرمز بیشتری در آن ثبت شد. [ ۶]
اورتون در سال ۱۸۷۸ تأسیس شد[ ۷] و از سال ۱۸۸۴، مسابقات خانگی اش را در آنفیلد که متعلق به رئیس باشگاه، جان هولدینگ بود، انجام داد. تعدادی از اعضای هیئت مدیره اورتون اعضای حزب لیبرال بودند که با اتحادیه ملی منع مشروبات الکلی مرتبط بودند، در حالیکه هولدینگ عضو حزب محافظه کار و آبجوساز بود و منافع تجاریش کاملاً مخالف جنبش منع مشروبات الکلی. اختلافات سیاست و مالی، سبب اختلافی عمیق میان هولدینگ و سایر اعضای هیئت مدیره اورتون شد. تلاش برای حفظ ساختار مالکیت استبدادی در مقابل تقاضا برای ایجاد ساختاری دموکراتیک تر اصطکاکی را به وجود آورد که شکاف اجتماعی - سیاسی را به خوبی ترسیم می کرد. نتیجه این شد که مدیران اورتون در سال ۱۸۹۲ آنفیلد را تخلیه کردند و زمین جدیدی را در گودیسون پارک در آنسوی استنلی پارک خریداری کردند. هولدینگ نیز باشگاه جدیدی با نام لیورپول ایجاد کرد تا آنفیلد بلااستفاده نماند.
باشگاه های فوتبال حرفه ای دهه ۱۸۹۰، توجه مردم را چه در داخل و چه خارج از زمین، به خود جلب کردند. قانون اصلاحات ۱۸۶۷، فرصت رای دادن در انتخابات منطقه ای و ملی را به فوتبال - دوستان داده بود. در یک منطقه محلی با جمعیت ۲۳۰۰۰ نفر، تعداد شرکت کنندگان در اورتون و لیورپول به حدود ۱۰ تا ۱۵۰۰۰ نفر می رسید. سیاستمداران محلی نیز مشارکت در این دو باشگاه را فرصت و رسانه ای برای معرفی خود به رای دهندگان محلی می دانستند. ریشه ها و مذهب ایرلندی هولدینگ نیز گاهی به عنوان تئوری هایی برای انشعاب در نظر گرفته می شود، چرا که هولدینگ از اعضای برجسته اورِنج اُردر[ الف] بود، در حالی که رئیس جدید اورتون، جورج ماهون نماینده حزب رقیب و مدافع حاکمیت محلی بود. اعضای اورِنج اُردر، به شدت اتحادیه گرا بودند، در حالیکه طرفداران حکومت داخلی ایرلند، خواستار جدایی کامل جزیره ایرلند از بریتانیا بودند. شهر لیورپول نژاد ایرلندی بیشتری نسبت به دیگر شهرهای بریتانیا دارد و جدایی احتمالی گلاسکو و دودستگی بین گروه های پروتستان و کاتولیک در ایرلند با اختلافات میان اتحادیه گرایی و جمهوری خواهی در لیورپول مطابقت داشت. [ ۸] اگرچه، در زمان جدایی اورتون از آنفیلد، جیمز کلمنت باکستر تنها عضو کاتولیک در میان کمیته اورتون بود، در حالیکه باقی اعضا پروتستان بودند.
wiki: شهرآورد مرزی ساید