شهرابان
لغت نامه دهخدا
شهرابان. [ ش َ ] ( اِخ ) شهربان. قریه بزرگی است با باغهای نخیل از نواحی خالص در مشرق بغداد، و عده ای از اهل علم از آنجا برخاسته اند. ( از معجم البلدان ). حمداﷲ مستوفی در نزهةالقلوب نویسد: از او [ خانقین ] تا رباط جلولا... پنج فرسنگ ، از او تا هارونیه پنج فرسنگ و شهرابان به دست راست به دوفرسنگی این مرحله است. و نیز گوید که شهرابان را دختری ابان نام از تخم کسری ساخته است. ( از نزهة القلوب ج 3 ص 43، 165 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید