شهرا

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
شهر (۲۱ بار)

ماه. و آن با رؤیت هلال شروع شده و با رؤیت مجدّد منقضی می‏شود و اصل آن چنانکه در مجمع فرموده به معنی ظهور است علت این تسمیه آن است که با رؤیت هلال داخل شدن ماه آشکار می‏شود. . یعنی حمل و شیر باز شدن انسان سی ماه است. جمع قلّه اشهر و جمع کثرت آن شهور است مثل . مراد از اشهر چنانکه روایات بیان می‏کند شوال، ذوالقعده،ذوالحجه است. و مثل . این آیه روشن می‏کند که خداوند خود چنین اراده فرموده که از روز خلقت آسمانها و زمین ماه‏های‏ تمام کننده سال دوازده باشد. مراد از کتاب شاید کتاب تکوین و دنیا و شاید لوح محفوظ باشد. راجع به ماه‏های حرام و احکام آنها، همچنین آیه ، ، . به «حرام» رجوع شود. و آیه . در «ریح» گذشت.