شهرچه. [ ش َ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) شهر کوچک. شهرک. قصبه : باید که خواجه بزرگ بمیان کار درآید و درخواهد از خداوند سلطان تا این شهرچه ها که به اطراف بیابان است چون مرو و سرخس و باورد ما را داده آید. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 514 ).
