شهر ممنوعه ( زبان چینی: 紫禁城، زبان پین یین: Zǐjinchéng ) شهری قدیمی در منطقه پکن، پایتخت کشور چین است و یکی از مهمترین دیدنی های تاریخی این کشور به شمار می آید.
شهر ممنوعه به روایتی وسیع ترین و کامل ترین مجموعه معماری چوبی در جهان به شمار می رود.
احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۲۰ میلادی با دستور یونگ لو سومین امپراتور سلسله مینگ آغاز گردید و ظرف ۱۴ سال ساخته شد. تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ ( قریب ۵۰۰ سال ) جمعاً ۲۴ امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمان رانده اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان کاخ موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت.
این اثر نادر با ساختاری مستطیل شکل مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در برمی گیرد. ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتا دور مجموعه را فراگرفته است. دیوار در هر ضلع خود یک دروازه را جای داده است. بر روی ضلع جنوبی «دروازه نیمروز» ( Meridian Gate ) و بر روی ضلع شمالی «دروازه نیروی ایزدی» ( Gate of Divine Might ) قرار دارد. دیوارها ضخیم هستند و طوری طراحی شده اند که در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت کنند.
شهر ممنوعه کاملاً طبق نظام تشریفاتی سلسله های فئودالی و اصول طبقاتی ساخته شده است. طرح کلی، وسعت، شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله مراتب اشرافی است. سه قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو حه که توجه را بیشتر جلب می کنند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپراتوران و برپایی مراسم پرشکوه بوده است. قصر تای حه، مرکز تمام شهر ممنوعه و تخت سلطنتی طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده می شود. این قصر دارای مجلل ترین معماری در شهر ممنوعه است. این قصر در شمال میدان بر سکوی مرمری سفید رنگی به مساحت ۳۰ هزار متر مربع و بلندای ۸ متر ساخته شده است. ارتفاع آن ۴۰ متر است که به لحاظ ارتفاع، بلندترین بنای شهر ممنوعه است.
در فرهنگ چین، اژدها نماینده قدرت امپراتوری است و امپراتور «پسر آسمانی» اژدهای حقیقی نامیده می شود. درون قصر تای حه در بالا و پایین با حدود ۱۳ هزار شکل اژدها تزیین شده است.
تعداد قصرها و اتاق ها در شهر ممنوعه بسیار زیاد است. می گویند جمعاً ۹۹۹۹٫۵ اتاق در آن وجود دارد. به اعتقاد پیشینیان چینی، اقامتگاه امپراتوران آسمانی دارای ۱۰ هزار اتاق است و امپراتورانی که پسر امپراتور آسمانی دانسته می شدند باید خویشتندار بوده و نمی بایست از شمار اتاق های امپراتور آسمانی تجاوز می کردند. از این رو شمار اتاق های شهر ممنوعه نیم اتاق کمتر از شمار اتاق های کاخ آسمانی است. ( آن نیم اتاق ظاهراً تنها یک راه پله را در بر می گیرد. )
شهر ممنوعه به روایتی وسیع ترین و کامل ترین مجموعه معماری چوبی در جهان به شمار می رود.
احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۲۰ میلادی با دستور یونگ لو سومین امپراتور سلسله مینگ آغاز گردید و ظرف ۱۴ سال ساخته شد. تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ ( قریب ۵۰۰ سال ) جمعاً ۲۴ امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمان رانده اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان کاخ موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت.
این اثر نادر با ساختاری مستطیل شکل مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در برمی گیرد. ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتا دور مجموعه را فراگرفته است. دیوار در هر ضلع خود یک دروازه را جای داده است. بر روی ضلع جنوبی «دروازه نیمروز» ( Meridian Gate ) و بر روی ضلع شمالی «دروازه نیروی ایزدی» ( Gate of Divine Might ) قرار دارد. دیوارها ضخیم هستند و طوری طراحی شده اند که در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت کنند.
شهر ممنوعه کاملاً طبق نظام تشریفاتی سلسله های فئودالی و اصول طبقاتی ساخته شده است. طرح کلی، وسعت، شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله مراتب اشرافی است. سه قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو حه که توجه را بیشتر جلب می کنند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپراتوران و برپایی مراسم پرشکوه بوده است. قصر تای حه، مرکز تمام شهر ممنوعه و تخت سلطنتی طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده می شود. این قصر دارای مجلل ترین معماری در شهر ممنوعه است. این قصر در شمال میدان بر سکوی مرمری سفید رنگی به مساحت ۳۰ هزار متر مربع و بلندای ۸ متر ساخته شده است. ارتفاع آن ۴۰ متر است که به لحاظ ارتفاع، بلندترین بنای شهر ممنوعه است.
در فرهنگ چین، اژدها نماینده قدرت امپراتوری است و امپراتور «پسر آسمانی» اژدهای حقیقی نامیده می شود. درون قصر تای حه در بالا و پایین با حدود ۱۳ هزار شکل اژدها تزیین شده است.
تعداد قصرها و اتاق ها در شهر ممنوعه بسیار زیاد است. می گویند جمعاً ۹۹۹۹٫۵ اتاق در آن وجود دارد. به اعتقاد پیشینیان چینی، اقامتگاه امپراتوران آسمانی دارای ۱۰ هزار اتاق است و امپراتورانی که پسر امپراتور آسمانی دانسته می شدند باید خویشتندار بوده و نمی بایست از شمار اتاق های امپراتور آسمانی تجاوز می کردند. از این رو شمار اتاق های شهر ممنوعه نیم اتاق کمتر از شمار اتاق های کاخ آسمانی است. ( آن نیم اتاق ظاهراً تنها یک راه پله را در بر می گیرد. )
wiki: شهر ممنوعه
شهر ممنوعه (پیونگ یانگ). شهر ممنوعه، نامی غیررسمی برای مجموعه ای از ساختمان های تحت حفاظت است که در مرکز پیونگ یانگ واقع شده است و به عنوان مقر حزب کارگران کره، حزب حاکم در جمهوری دموکراتیک خلق کره شمالی و کمیسیون امور ایالتی مورد استفاده قرار می گیرد. این مجتمع تقریباً بین خیابان های چانگ گوانگ، چولیما و جبانگسان واقع شده است. [ ۱] این مجموعه شامل تعدادی ساختمان اداری و همچنین ساختمان های آپارتمانی است که با یک دیوار بلند، احاطه شده اند.
دبیرخانه و سالن اجتماعات مرکزی حزب کارگران کره، از ساختمان های این مجموعه هستند. [ ۲] در اکتبر ۲۰۱۹ گزارش شد که بسیاری از پنجره های این ساختمان ها به دلایل امنیتی مسدود شده است. [ ۳] در سال ۲۰۱۹ این مجتمع شاهد فعالیت های عمرانی وسیعی بود. [ ۴] تصاویر ماهواره ای فعالیت ساخت وساز را بین فوریه تا آوریل ۲۰۲۰ نشان می دهند. این تصاویر نشان داد که ساختمان قدیمی که تصور می شد کلینیک خصوصی رهبران کره شمالی است تخریب شده و ساختمان جدید و بزرگ تری با اتاق های متعدد و فضاهای بزرگ تر و مجزا در حال ساخت است. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدبیرخانه و سالن اجتماعات مرکزی حزب کارگران کره، از ساختمان های این مجموعه هستند. [ ۲] در اکتبر ۲۰۱۹ گزارش شد که بسیاری از پنجره های این ساختمان ها به دلایل امنیتی مسدود شده است. [ ۳] در سال ۲۰۱۹ این مجتمع شاهد فعالیت های عمرانی وسیعی بود. [ ۴] تصاویر ماهواره ای فعالیت ساخت وساز را بین فوریه تا آوریل ۲۰۲۰ نشان می دهند. این تصاویر نشان داد که ساختمان قدیمی که تصور می شد کلینیک خصوصی رهبران کره شمالی است تخریب شده و ساختمان جدید و بزرگ تری با اتاق های متعدد و فضاهای بزرگ تر و مجزا در حال ساخت است. [ ۵]
wiki: شهر ممنوعه (پیونگ یانگ)