شهر قدیم گوا

شهر قدیم گوا ( Konkani: Pornnem Goem , Adlem Gõi , Goeam ) یا Velha Goa ( Velha به معنی «قدیمی» به زبان پرتغالی ) یک شهر تاریخی در بخش گوا شمالی در ایالت گوا در هند است. این شهر در قرن ۱۵ توسط عادل شاهیان ساخته شد و از قرن شانزدهم میلادی تا زمان رها شدن آن در قرن ۱۸ به دلیل طاعون به عنوان پایتخت هند پرتغالی شناخته می شد. گفته می شود که در زمان پرتغالی ها، پیش از طاعون، شهری تقریباً ۲۰۰۰۰۰ نفری وجود داشته است، و پیش از طاعون، پرتغالی ها در قاره ها تجارت می کردند. بقایای این شهر یک میراث جهانی یونسکو است که در سال ۱۹۸۶ در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. شهر قدیم گوا تقریباً ۱۰ کیلومتر در شرق پایتخت ایالت پانجی است.
این شهر در قرن ۱۵ به عنوان بندری در سواحل رودخانه ماندووی توسط حاکمان سلطان بیجاپور تأسیس شد. شهر قدیمی گوا بعد از عادل شاهیان از سلسله ادیل شاهی سلطان دوم ساخته شد. این محوطه توسط یک قبر محاصره شده بود و شامل کاخ شاه، مساجد و معابد بود. این شهر توسط پرتغالی ها اشغال شد و از سال ۱۵۱۰ به عنوان مرکز اداری پرتغال هندوستان تحت فرمان پرتغال قرار گرفت.