شهرسیبه ( کوخرد ) یکی از شهرهای باستانی شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده است. این شهر تاریخی ( ساسانی ) در بخش کوخرد واقع می باشد. بخشی از این شهر تاریخی در حال حاضر زیر دهستان کنونی «کوخرد» مدفون است و روی بخش دیگری از آن گورستان، این دهستان قرار گرفته است. باستان شناسان از آن به عنوان شهر فراموش شده ساسانیان یاد می کنند، وسعت شهر باستانی سیبه از جانب باستان شناسان به ۴۰ هکتار تخمین شده است….
... [مشاهده متن کامل]
سرزمین کوخرد که در زمان زرتشتی به نام «شهرسیبه» معروف بوده است بیش از پنج هزار سال قبل از اسلام تاریخ دارد و سرزمینی آباد و پر رونق بوده است. سرزمینی که مسکن قومی بزرگ مانند قوم «سیبه» بوده است بی شک آنقدر بزرگ وانبوه وپرجمعیت بوده که نه تنها مردم دردامنه ارتفاعات کوهستانی و دشتهای معتدل شمالی و جنوبی آن زندگی می کرده اند، بلکه جبر طبیعت و مقتضیات جغرافیائی آنهارا به نقات مختلف و اطراف «شهرسیبه» پراکنده ساخته و در کوه ودشت وبیابان و دره و صحرا وبر فراز کوه های بلند زندگانی می نموده اند. روایت است که مردم «شهرسیبه» گبر، زرتشتی، و ارمنی بوده اند. البته آثار زیادی از آن ها تا به حال برجای مانده است. در زیر ده جنوب دهستان فعلی کوخرد یک درخت کُور بزرگ وجود دارد که به « کُوِر ارمنی » پیش مردم کوخرد معروف است. سرزمین بزرگ سیبه ( کوخرد ) از دیر باز دارای مجد وعظمت خاصی بوده و به سبب تاریخ پر از حوادث و پرغوغا که از روزگار باستان یعنی از زمان قبل از اسلام آغاز می شود. «شهرسیبه» از این کشمکشها وغوغاها وآمد رفتها و وقایع وحوادث تاریخ برکنار نمانده است، روزگاری بس آباد و درخشان وروزگاری ویرانه ونابسامان داشته است. سرزمین سیبه در روزگار قدیم بسیار بزرگ وپهناور و آباد بوده است، تا آنجا که گفته اند «سیبه» مرکز حکومت بوده است وحاکم سیبه از هشتاد روستای توابع خود باج وخراج می گرفتند. روستاهای آباد وپرجمعیت ودهقانهای کار آمد وقانع وپرکار و یکتاپرست، صداقت وصفای باطن، درستی وپاکی مردم «سیبه قدیم» زبانزد اقوام مجاور بوده وداستان های دل انگیز از بزرگواری مردم شهر تاریخی سیبه برزبانهای مردم مجاور و در درون سینه پیر مردها و پیر زنهای کوخرد به یادگار مانده است که هر شنونده ای آن را به تحسین وامی دارد.
عبادت گاه بزرگ و پرشکوه «معبد سیبه» که جای عبادت پیشوایان وبخردان ودانایان سیبه بوده است از مملکت سبأ به «شهرسیبه» آورده شده است که مورد تعظیم وتکریم همه مردم گبر، زرتشتی و ارمنی سیبه قدیم بوده، ودشت کاریان وجلگه آن را به همین سبب «شهرسیبه» یک سرزمین آباد وپرجنب وجوش وپر فضیلت وپرمایه ساخته بوده است. از جمله آثار به جا مانده از دوره گبری یا زرتشتی:
... [مشاهده متن کامل]
سرزمین کوخرد که در زمان زرتشتی به نام «شهرسیبه» معروف بوده است بیش از پنج هزار سال قبل از اسلام تاریخ دارد و سرزمینی آباد و پر رونق بوده است. سرزمینی که مسکن قومی بزرگ مانند قوم «سیبه» بوده است بی شک آنقدر بزرگ وانبوه وپرجمعیت بوده که نه تنها مردم دردامنه ارتفاعات کوهستانی و دشتهای معتدل شمالی و جنوبی آن زندگی می کرده اند، بلکه جبر طبیعت و مقتضیات جغرافیائی آنهارا به نقات مختلف و اطراف «شهرسیبه» پراکنده ساخته و در کوه ودشت وبیابان و دره و صحرا وبر فراز کوه های بلند زندگانی می نموده اند. روایت است که مردم «شهرسیبه» گبر، زرتشتی، و ارمنی بوده اند. البته آثار زیادی از آن ها تا به حال برجای مانده است. در زیر ده جنوب دهستان فعلی کوخرد یک درخت کُور بزرگ وجود دارد که به « کُوِر ارمنی » پیش مردم کوخرد معروف است. سرزمین بزرگ سیبه ( کوخرد ) از دیر باز دارای مجد وعظمت خاصی بوده و به سبب تاریخ پر از حوادث و پرغوغا که از روزگار باستان یعنی از زمان قبل از اسلام آغاز می شود. «شهرسیبه» از این کشمکشها وغوغاها وآمد رفتها و وقایع وحوادث تاریخ برکنار نمانده است، روزگاری بس آباد و درخشان وروزگاری ویرانه ونابسامان داشته است. سرزمین سیبه در روزگار قدیم بسیار بزرگ وپهناور و آباد بوده است، تا آنجا که گفته اند «سیبه» مرکز حکومت بوده است وحاکم سیبه از هشتاد روستای توابع خود باج وخراج می گرفتند. روستاهای آباد وپرجمعیت ودهقانهای کار آمد وقانع وپرکار و یکتاپرست، صداقت وصفای باطن، درستی وپاکی مردم «سیبه قدیم» زبانزد اقوام مجاور بوده وداستان های دل انگیز از بزرگواری مردم شهر تاریخی سیبه برزبانهای مردم مجاور و در درون سینه پیر مردها و پیر زنهای کوخرد به یادگار مانده است که هر شنونده ای آن را به تحسین وامی دارد.
عبادت گاه بزرگ و پرشکوه «معبد سیبه» که جای عبادت پیشوایان وبخردان ودانایان سیبه بوده است از مملکت سبأ به «شهرسیبه» آورده شده است که مورد تعظیم وتکریم همه مردم گبر، زرتشتی و ارمنی سیبه قدیم بوده، ودشت کاریان وجلگه آن را به همین سبب «شهرسیبه» یک سرزمین آباد وپرجنب وجوش وپر فضیلت وپرمایه ساخته بوده است. از جمله آثار به جا مانده از دوره گبری یا زرتشتی:
