[ویکی فقه] بِشبالِق (بشبالیغ)، پَنجیکَث سغدی (هر دو به معنای پنج شهر)، شهری در ترکستان شرقی که در نوشته های قرن های دوم تا هفتم، از آن فراوان یاد شده است.
محل آن را کاشفان روسی، به کمک اطلاعات مندرج در مآخذ چینی، در ۱۳۲۶/۱۹۰۸ از نو کشف کردند. این شهر در ۴۷ کیلومتری غرب کوشانگ (به چینی کوچونگ)، در قرن دوازدهم بنا شده، و در ده کیلومتری شمال تسی موسا، نزدیک دهکدة هوپائوتسه قرار دارد. گرداگرد ویرانه های آن (که به پوچونگ تسه مشهور است)، ده کیلومتر است.
پیشینه
از قرن دوم میلادی به بعد، بشبالق در منابع چینی به عنوان اقامتگاه شاهزادگان محلی ذکر شده است. از ۶۵۸ به بعد، به سبب آن که مرکز «ناحیة پنج شهر» یکی از چهار پادگان چینی ها بود، مرکز یکی از بخش های اداری چینی (با حاکمی چینی یا ترک) به شمار آمده است. نام این شهر در کتیبه های اورخون (II، ۲۸ E؛ کتیبه کولی چور ) نیز ذکر شده است. از آن زمان، اسامی چینی کینمان و پی تینگ (دربار شمالی) به جای بشبالق به کار رفته است.
سیر تاریخی
...
محل آن را کاشفان روسی، به کمک اطلاعات مندرج در مآخذ چینی، در ۱۳۲۶/۱۹۰۸ از نو کشف کردند. این شهر در ۴۷ کیلومتری غرب کوشانگ (به چینی کوچونگ)، در قرن دوازدهم بنا شده، و در ده کیلومتری شمال تسی موسا، نزدیک دهکدة هوپائوتسه قرار دارد. گرداگرد ویرانه های آن (که به پوچونگ تسه مشهور است)، ده کیلومتر است.
پیشینه
از قرن دوم میلادی به بعد، بشبالق در منابع چینی به عنوان اقامتگاه شاهزادگان محلی ذکر شده است. از ۶۵۸ به بعد، به سبب آن که مرکز «ناحیة پنج شهر» یکی از چهار پادگان چینی ها بود، مرکز یکی از بخش های اداری چینی (با حاکمی چینی یا ترک) به شمار آمده است. نام این شهر در کتیبه های اورخون (II، ۲۸ E؛ کتیبه کولی چور ) نیز ذکر شده است. از آن زمان، اسامی چینی کینمان و پی تینگ (دربار شمالی) به جای بشبالق به کار رفته است.
سیر تاریخی
...
wikifeqh: شهرپنجیکث_سغدی