شهر بداؤن

[ویکی فقه] بَداؤن (بُداؤن/ بَدایون)، شهری باستانی در حدود ۵ر۱ کیلومتری رود سوت، و مرکز ناحیه ای به همین نام در هند می باشد.
مورخان محلّی نام شهر را به صورت بیدامَئون/ بَهْدائون/ بَداوَن ضبط کرده اند.
جمعیت
جمعیت آن طبق سرشماری ۱۹۵۱، ۵۲۱، ۵۳ تن (در ۱۹۶۱: ۷۷۰، ۵۸ تن) ذکر شده است.
پیش از غلبه مسلمانان
درباره این شهر پیش از غلبه مسلمانان در اواخر قرن ششم و افتادن آن در ۵۹۴ به دست قطب الدین ایبک، ولیعهد معزالدین محمد سام در هند اطلاعات کمی موجود است. به روایت دیگر، سقوط این شهر در ۴۲۱ به دست غازی میان، شخصیتی نیمه تاریخی که گفته می شود برادرزاده سلطان محمود غزنوی بوده، اتفاق افتاد. تاج الدین یِلدوز، بعد از شکست اِلْتُتْمِش (اَلِتْمِش) در ۶۱۲ در نزدیکی لاهور، اسیر و به بداؤن فرستاده شد و تا هنگام مرگ، در همان جا در اسارت به سر برد.
دوران های مختلف
...