شهر بخراء

[ویکی فقه] بَخْراء، شهری باستانی در شهرستان تدمر، در استان حمص سوریه بوده و در عهد امویان شهرت بسیار داشته است.
بخراء مؤنث ابخر، به معنی بوی بد نفس است و گفته اند که این شهر را به سبب بوی بد خاکش (وجود چشمه های آب معدنی گوگرددار) چنین نامیده اند. برخی به غلط گمان می کردند که بخراء همان «گوآریا» ی مورد اشاره استفانوس بیزانسی است .
بخراء در کتب تاریخی
طبری بخراء را دژی مستحکم بنا شده به وسیله قوم عجم معرفی کرده است ، اما برخی برآنند که منظور الزاماً ایرانیان نیست ، زیرا کاخ الخضراء ساخت روم شرقی را هم ابن عساکر، بنا شده وسیله عجم ذکر کرده است . برخی دیگر گفته اند که دژ بخراء را تدمریان در سده نخست میلادی بنا کردند، زیرا محل عبور، استراحت و تأمین آب کاروان ها در محل برخورد راه های تدمر، دمشق و ملیکه ، و در عین حال محل استراحت برخی خلفا و امرای اموی بود.
قلعه بخراء
آثار قلعه ای وسیع، به ابعاد ۱۵۹•۱۰۵ متر که دارای برج هایی است و در شمال و جنوب آن بقایای خانه هایی در اطراف چاه های متعدد دیده می شود، دال بر آن است که، طبق گفته لامنس، از عهد رومی ها یک «قلعه باستانی مرزی» در اینجا بوده یا دست کم، به گفته پوادبار، «آبشخوری دارای استحکامات» کنار جاده صحرایی بُصری به تَدْمُر وجود داشته، و سپس کاخ امویان در آن جا بنا شده است. پس از چندی این محل متروک شد، و آن دسته از نویسندگان قدیم که همچنان به وجود حصن (قلعه) بَخراء اشاره می کنند، دیگر نمی توانند محل دقیقِ آن را مشخص سازند.
محل شهر
...