شهدر

لغت نامه دهخدا

شهدر. [ ش َ دَ ] ( ع ص ) مرد کلان صاحب رفاه و دولتمند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به شهدار و شهدرة شود. || غلام شهدر؛ پسری که از سه تا شش سالگی به رفتار آید. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شهدرة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس