شهد امیز

لغت نامه دهخدا

( شهدآمیز ) شهدآمیز. [ ش َ ] ( ن مف مرکب ) شیرین و مخلوط با شیرینی. ( ناظم الاطباء ). آمیخته با شهد. || مجازاً، شیرین سخن. شیرین گفتار :
شاه از آن سرخ سیب شهدآمیز
خواست افسانه ای نشاطانگیز.
نظامی.
بوسه ای بر کنار ساغر ده
پس بگیر آن شراب شهدآمیز.
سعدی.
- کلام شهدآمیز؛ کلام فصیح. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( شهد آمیز ) شیرین و مخلوط با شیرینی آمیخته با شهد

پیشنهاد کاربران

بپرس