شهبره

لغت نامه دهخدا

( شهبرة ) شهبرة. [ ش َ ب َ رَ ] ( ع ص ) امراءة شهبرة؛ زن کلانسال یا اندک قوت یا گنده پیر فانی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). پیرزن. ( نصاب ) ( نشوءاللغة ص 17 ).

شهبرة. [ ش َ ب َ رَ ] ( ع مص ) مایل به سپیدی شدن ریش پشت شتر: شهبردبرالبعیر شهبرةً. || آماده گریستن گردیدن. ( منتهی الارب ). سخت گریستن. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس