شهاق. [ ش ُ ] ( ع مص ) گردانیدن گریه را در سینه خود. شهیق. تشهاق. || رسیدن کسی را چشم زخم : شهقت عین الناظر علیه. ( منتهی الارب ).شهاق. [ ش ُ ] ( اِخ ) کوهی است. ( منتهی الارب ). || جایگاهی است. ( از معجم البلدان ).
