شهادت در قانون مدنی ایران

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] یکی از دلایل محاکم قضایی شهادت می باشد که در قانون مدنی ایران مورد بررسی قرار گرفته است.
تا قبل از اصلاحات ۱۴/ ۸/ ۷۰ مواد ۱۳۰۶ تا ۱۳۱۴ قانون مدنی ایران به شهادت و شرایط شهود و شرایط شهادت، اختصاص یافته بود و با آنچه که در فقه امامیه در این خصوص آمده است از نظر شرایط و ارزش مفاد گواهی اختلاف زیادی داشت.قبلا قانون مدنی ایران به پیروی از قانون مدنی فرانسه ارزش گواهی را محدود ساخته بود و آن را فقط در موارد زیر معتبر می دانست:۱. عقود و ایقاعات و تعهداتی که عینا یا قیمتا بیش از پانصد ریال ارزش نداشته باشد (ماده ۱۳۰۶).۲. ایفاء تعهد یا بری شدن ناشی از انجام تکالیف ناشیه از عقود و ایقاعات و تعهداتی که عینا یا قیمتا بیش از پانصد ریال ارزش نداشته باشد (ماده ۱۳۰۷).۳. برای تکمیل یا تقویت دلیل اگر چه موضوع آن عینا یا قیمتا بیش از پانصد ریال ارزش نداشته باشد (ماده ۱۳۱۲).۴. مواردی که به واسطه حادثه ای گرفتن سند ممکن نباشد از قبیل حرق ، سیل ، زلزله و غرق کشتی (ماده ۱۳۱۲).۵. نسبت به کلیه تعهداتی که تحصیل سند معمول نمی باشد مانند مواردی که اشخاص اموال خود را به متصدیان مهمانخانه ها، قهوه خانه ها، کاروانسراها و نمایشگاهها می سپارند و هم چنین حق الزحمه پزشک (ماده ۱۳۱۲).۶. در مواردی که سند به واسطه حادثه غیر منتظره مفقود یا تلف شده باشد (ماده ۱۳۱۲).۷. موارد ضمان قهری و امور دیگری که داخل در عقود، ایقاعات و تعهدات نمی باشد مانند موارد تسبیب و اتلاف و غصب و استیفاء (ماده ۱۳۱۲).
← اصلاحات قانون مدنی
۱. ↑ قواعد فقه، محقق داماد،ج ۳،ص۸۱.
قواعد فقه،ج ۳،ص ۸۰،برگرفته از مقاله«شهادت در قانون مدنی ایران»
...

پیشنهاد کاربران

بپرس