[ویکی فقه] شهادت امام حسین (علیه السّلام)، رهبر نهضت کربلا در روز عاشورا، اوج ماتم و جان سوزی این واقعه است، چندان که قلم یارای نگارش این قسمت از حادثه را ندارد. برخی مورخان و مقتل نگاران، کیفیت نبرد و شهادت امام حسین (علیه السّلام) را به اختصار، و برخی دیگر به تفصیل و در مجموع، با تفاوت هایی نوشته اند؛ اما هیچ کدام، تصویری دقیق، شفاف، منظم و منطقی از جزئیات این حادثه ارائه نکرده اند. از این رو برای ارائه تصویری روشن از چگونگی به میدان رفتن و نبرد امام (علیه السّلام) و در نهایت، شهادت حضرت، تلاش می شود با کنار هم قرار دادن اخبار متعدد و تنظیم و تدوین منطقی آن، تا حد امکان، تصویر دقیق و صحیحی از این جریان ارائه شود.
یکی از کارهایی که امام حسین (علیه السّلام) پیش از رفتن به میدان انجام داد، تحویل دادن وصایا و میراث پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) به امام بعدی، یعنی امام سجاد (علیه السّلام) است.
← گزارش تحویل وصایا
پیاده نظام لشکر عمر سعد، از سمت راست و چپ بر باقی مانده سپاه امام حسین (علیه السّلام) حمله کردند و آنان را به شهادت رساندند، تا آنکه همراه حسین بن علی (علیه السّلام) جز سه یا چهار نفر باقی نماند. وقتی امام اوضاع را چنین دید، شلواری یمنی (غیر از لباسی که به تن داشت) که چشم را خیره می کرد، طلب نمود و جای جایش را شکافت تا بعد از شهادتش آن را از تنش غارت نکنند، و سپس پوشید. (ابن شهرآشوب در مناقب چنین آورده است:...سپس امام فرمود: لباسی غیر از لباس خودم بیاورید که به آن رغبتی نباشد و من آن را بپوشم تا بعد از کشته شدنم عریان نمانم؛ زیرا من کشته ای هستم که لباس هایش را نیز به غارت می برند؛ یاران برای ایشان شلوارکی آوردند، امام آن را نپوشید و فرمود: این لباس اهل ذمه است. یاران برای ایشان، لباس دیگری آوردند که از شلوار کوتاه تر و از شلوارک بلندتر بود، امام آن را پوشید. )سپس امام با زنان (اهل بیت) وداع (جریان وداع های امام (علیه السّلام) به تفصیلی که در گزارش های برخی نویسندگان متاخر آمده است، در منابع معتبر کهن وجود ندارد. البته در کتاب نور العین فی مشهد الحسین منسوب به ابواسحاق اسفراینی (۴۱۷ یا ۴۱۸) قصه وداع امام (علیه السّلام) با زنان اهل بیت آمده است. اما به سبب اعتماد نداشتن محققان به این کتاب، نمیتوان آن را قابل اعتماد دانست. ابن شهرآشوب نیز، اشاره مختصری به جریان وداع امام با یاران و زنان اهل بیت (علیه السّلام) و به ویژه سکینه کرده است. سپس مورخان و نویسندگان بعدی، این مسئله را بسط داده اند.
← دو وداع امام
آن گاه (بعد از وداع) (در برابر لشکر دشمن) قرار گرفت و خطبه ای خواند که آغاز آن چنین بود: یا اهل الکوفه، قبحاً لکم و ترحاً و بؤساً لکم و تعساً استصرختمونا والهین فاتیناکم موجبین فشحذتم علینا سیفاً کان فی ایماننا.... سپس بر مرکبش استوار نشست و فرمود:انا ابن علی الخیر من آل هاشم...او به سمت راست دشمن حمله کرد و چنین رجز خواند:الموت خیر (اولی) من رکوب العار والعار اولی من دخول النار(ابن شهرآشوب در جای دیگر، این جمله را نیز افزوده است. والله ما هذا و هذا جاری. برخی از منابع متقدم نیز این رجز را با تفاوت هایی گزارش کرده اند: در توضیح و تفسیر معنای و العار اولی من دخول النار (ننگ بهتر از ورود به دوزخ است)، باید گفت که جمله ای مشهور و رایج در عرب است که براثر کاربرد فراوان آن، به یک مثل تبدیل شده است و آن تعبیر «النار و لا العار» است که مردم عوام، آن را بر زبان جاری می کنند و به این معناست که ادخلو النار و لاتلتزموا العار؛ «آتش را پذیرا باشید، ولی زیر بار ننگ و عار نروید». اما امام حسین (علیه السّلام) عکس آن را معتقد است؛ لذا در روز عاشورا فرمود: الموت خیر (اولی) من رکوب العار- والعار اولی من دخول النار؛ یعنی مرگ بهتر از زیر بار ننگ و عار رفتن است، و پذیرفتن عار و ننگ، بهتر از دخول در آتش است؛ لذا اگر بیعت با یزید، ننگ و عاری بود که آتش جهنم را به دنبال نداشت، من آن را می پذیرفتم و با او بیعت می کردم؛ ولی چون بیعت با یزید، ننگی است که آتش جهنم را نیز به دنبال دارد، هرگز با او بیعت نمی کنم. امیرالمؤمنین (علیه السّلام) نیز در جریان جنگ جمل، به زبیر اندرز داد و از او خواست که برگردد، اما زبیر ابتدا مقاومت کرد و بازگشت را ننگی دانست که هرگز پاک نخواهد شد. امیرالمؤمنین (علیه السّلام) که به او گفت: پیش از آنکه ننگ و آتش (جهنم) همراه هم شوند، با ننگ برگرد. )«مرگ بهتر از ننگ است و ننگ بهتر از ورود به دوزخ است».مرگ بهتر ز ننگ و عار بود عار به از دخول نار بودسپس به جناح چپ یورش برد و فرمود:انا الحسین بن علی احمی عیالات ابیآلیت ان لا انثنی امضی علی دین النّبی «منم حسین بن علی، از خاندان پدرم حمایت می کنم.سوگند خورده ام که تسلیم نشوم و برای دین پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم)، جان می دهم».منم حسین بن علی پشت ناسازم به دنیحامی اولاد علی مجـری دستور نبی
شهادت طفل شیرخوار
...
یکی از کارهایی که امام حسین (علیه السّلام) پیش از رفتن به میدان انجام داد، تحویل دادن وصایا و میراث پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) به امام بعدی، یعنی امام سجاد (علیه السّلام) است.
← گزارش تحویل وصایا
پیاده نظام لشکر عمر سعد، از سمت راست و چپ بر باقی مانده سپاه امام حسین (علیه السّلام) حمله کردند و آنان را به شهادت رساندند، تا آنکه همراه حسین بن علی (علیه السّلام) جز سه یا چهار نفر باقی نماند. وقتی امام اوضاع را چنین دید، شلواری یمنی (غیر از لباسی که به تن داشت) که چشم را خیره می کرد، طلب نمود و جای جایش را شکافت تا بعد از شهادتش آن را از تنش غارت نکنند، و سپس پوشید. (ابن شهرآشوب در مناقب چنین آورده است:...سپس امام فرمود: لباسی غیر از لباس خودم بیاورید که به آن رغبتی نباشد و من آن را بپوشم تا بعد از کشته شدنم عریان نمانم؛ زیرا من کشته ای هستم که لباس هایش را نیز به غارت می برند؛ یاران برای ایشان شلوارکی آوردند، امام آن را نپوشید و فرمود: این لباس اهل ذمه است. یاران برای ایشان، لباس دیگری آوردند که از شلوار کوتاه تر و از شلوارک بلندتر بود، امام آن را پوشید. )سپس امام با زنان (اهل بیت) وداع (جریان وداع های امام (علیه السّلام) به تفصیلی که در گزارش های برخی نویسندگان متاخر آمده است، در منابع معتبر کهن وجود ندارد. البته در کتاب نور العین فی مشهد الحسین منسوب به ابواسحاق اسفراینی (۴۱۷ یا ۴۱۸) قصه وداع امام (علیه السّلام) با زنان اهل بیت آمده است. اما به سبب اعتماد نداشتن محققان به این کتاب، نمیتوان آن را قابل اعتماد دانست. ابن شهرآشوب نیز، اشاره مختصری به جریان وداع امام با یاران و زنان اهل بیت (علیه السّلام) و به ویژه سکینه کرده است. سپس مورخان و نویسندگان بعدی، این مسئله را بسط داده اند.
← دو وداع امام
آن گاه (بعد از وداع) (در برابر لشکر دشمن) قرار گرفت و خطبه ای خواند که آغاز آن چنین بود: یا اهل الکوفه، قبحاً لکم و ترحاً و بؤساً لکم و تعساً استصرختمونا والهین فاتیناکم موجبین فشحذتم علینا سیفاً کان فی ایماننا.... سپس بر مرکبش استوار نشست و فرمود:انا ابن علی الخیر من آل هاشم...او به سمت راست دشمن حمله کرد و چنین رجز خواند:الموت خیر (اولی) من رکوب العار والعار اولی من دخول النار(ابن شهرآشوب در جای دیگر، این جمله را نیز افزوده است. والله ما هذا و هذا جاری. برخی از منابع متقدم نیز این رجز را با تفاوت هایی گزارش کرده اند: در توضیح و تفسیر معنای و العار اولی من دخول النار (ننگ بهتر از ورود به دوزخ است)، باید گفت که جمله ای مشهور و رایج در عرب است که براثر کاربرد فراوان آن، به یک مثل تبدیل شده است و آن تعبیر «النار و لا العار» است که مردم عوام، آن را بر زبان جاری می کنند و به این معناست که ادخلو النار و لاتلتزموا العار؛ «آتش را پذیرا باشید، ولی زیر بار ننگ و عار نروید». اما امام حسین (علیه السّلام) عکس آن را معتقد است؛ لذا در روز عاشورا فرمود: الموت خیر (اولی) من رکوب العار- والعار اولی من دخول النار؛ یعنی مرگ بهتر از زیر بار ننگ و عار رفتن است، و پذیرفتن عار و ننگ، بهتر از دخول در آتش است؛ لذا اگر بیعت با یزید، ننگ و عاری بود که آتش جهنم را به دنبال نداشت، من آن را می پذیرفتم و با او بیعت می کردم؛ ولی چون بیعت با یزید، ننگی است که آتش جهنم را نیز به دنبال دارد، هرگز با او بیعت نمی کنم. امیرالمؤمنین (علیه السّلام) نیز در جریان جنگ جمل، به زبیر اندرز داد و از او خواست که برگردد، اما زبیر ابتدا مقاومت کرد و بازگشت را ننگی دانست که هرگز پاک نخواهد شد. امیرالمؤمنین (علیه السّلام) که به او گفت: پیش از آنکه ننگ و آتش (جهنم) همراه هم شوند، با ننگ برگرد. )«مرگ بهتر از ننگ است و ننگ بهتر از ورود به دوزخ است».مرگ بهتر ز ننگ و عار بود عار به از دخول نار بودسپس به جناح چپ یورش برد و فرمود:انا الحسین بن علی احمی عیالات ابیآلیت ان لا انثنی امضی علی دین النّبی «منم حسین بن علی، از خاندان پدرم حمایت می کنم.سوگند خورده ام که تسلیم نشوم و برای دین پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم)، جان می دهم».منم حسین بن علی پشت ناسازم به دنیحامی اولاد علی مجـری دستور نبی
شهادت طفل شیرخوار
...
wikifeqh: شهادت_امام_حسین_(علیه السلام)
[ویکی فقه] شهادت امام حسین (آثار تکوینی). به اعتقاد شیعیان، نصب امام و جانشین پیامبر به دست خداوند است و مردم اجازه دخالت در انتخاب امام ندارند و نیز شیعیان اعتقاد دارند همان طوری که پیامبران الهی برای اثبات نبوت و رسالت نیاز به ارائه معجزه و کرامات خارق العاده داشتند، اوصیاء و جانشینان آنان نیز باید برای اثبات امامت خویش از کرامت و معجزه استفاده می کردند و گرنه سخن آنان پذیرفته نشده و قابل تصدیق نیست. حضرت سید الشهداء (علیه السّلام) امام سوم شیعیان، دارای معجزات و کرامات زیادی در زمان حیاتشان و حتی بعد از شهادتش بوده که در اینجا به برخی از معجزات آن حضرت بعد از شهادتشان، از منابع اهل سنت را بیان می کنیم.
شیعیان، اعتقاد دارند که نصب امام و جانشین پیامبر به دست خداوند است و مردم اجازه دخالت در انتخاب امام ندارند، همان طوری که انتخاب پیامبر به دست خداوند است و مردم حق انتخاب نبی را ندارند. در قرآن کریم آیات بسیاری وجود دارد که این مطلب را ثابت می کند. خداوند کریم درباره امامت حضرت ابراهیم (علیه السّلام) می فرماید:«اِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ اِماما؛
بقره/سوره۲، آیه۱۲۴.
حضرت سید الشهداء (علیه السّلام) امام سوم شیعیان، دارای معجزات و کرامات زیادی در زمان حیاتشان و حتی بعد از شهادتش بوده که این معجزات ثابت می کند، آن بزرگوار، امام بر حق و منصوب از جانب خداوند و جانشین شایسته بعد از برادرش امام حسن (علیه السّلام) است، زیرا محال است خداوند این معجزات و کرامات را به دست نااهلان و مدعیان دروغین ولایت الهی بسپارد و نعوذ بالله با در اختیار قرار دادن این معجزات به دست آن ها زمینه های گمراهی مردم را مهیا سازد.ما در این مختصر، سعی می کنیم به معجزاتی از امام حسین بپردازیم که بعد از شهادت آن حضرت در عالم اتفاق افتاده است، معجزات منحصر به فردی که عقل هر عاقلی را مبهوت کرده می کند. بی تردید، هر یک از این معجزات برای روشن شدن حقیقت برای حق پرستان و کسانی که به دنبال هدایت الهی هستند کفایت می کند، البته به شرطی که تعصب های جاهلی را کنار گذاشته شده و فقط با چشم دل به این معجزات نگریسته شود.و از آن جایی که شیعیان و پیراوان اهل بیت (علیهم السّلام) به امامت حسین بن علی (علیهما السّلام) و معجزات و کرامات آن بزرگوار یقین دارند و از جانب دیگر، طرف ما کسانی هستند که نمی خواهند ولایت فرزند رسول خدا را بپذیرند و به جای پیروی از ثقلین، دنباله رو دشمنان اهل بیت هستند، ما سعی می کنیم این معجزات و کرامات را فقط از معتبرترین کتاب ها و از قول برترین عالمان و دانشمندان آن ها نقل و ثابت کنیم تا حجت و برهان بر همه حقیقت جویان تمام شده و راه انکاری باقی نماند.
← برخورد ستارگان آسمان با یکدیگر
۱. ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۲۴.
...
شیعیان، اعتقاد دارند که نصب امام و جانشین پیامبر به دست خداوند است و مردم اجازه دخالت در انتخاب امام ندارند، همان طوری که انتخاب پیامبر به دست خداوند است و مردم حق انتخاب نبی را ندارند. در قرآن کریم آیات بسیاری وجود دارد که این مطلب را ثابت می کند. خداوند کریم درباره امامت حضرت ابراهیم (علیه السّلام) می فرماید:«اِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ اِماما؛
بقره/سوره۲، آیه۱۲۴.
حضرت سید الشهداء (علیه السّلام) امام سوم شیعیان، دارای معجزات و کرامات زیادی در زمان حیاتشان و حتی بعد از شهادتش بوده که این معجزات ثابت می کند، آن بزرگوار، امام بر حق و منصوب از جانب خداوند و جانشین شایسته بعد از برادرش امام حسن (علیه السّلام) است، زیرا محال است خداوند این معجزات و کرامات را به دست نااهلان و مدعیان دروغین ولایت الهی بسپارد و نعوذ بالله با در اختیار قرار دادن این معجزات به دست آن ها زمینه های گمراهی مردم را مهیا سازد.ما در این مختصر، سعی می کنیم به معجزاتی از امام حسین بپردازیم که بعد از شهادت آن حضرت در عالم اتفاق افتاده است، معجزات منحصر به فردی که عقل هر عاقلی را مبهوت کرده می کند. بی تردید، هر یک از این معجزات برای روشن شدن حقیقت برای حق پرستان و کسانی که به دنبال هدایت الهی هستند کفایت می کند، البته به شرطی که تعصب های جاهلی را کنار گذاشته شده و فقط با چشم دل به این معجزات نگریسته شود.و از آن جایی که شیعیان و پیراوان اهل بیت (علیهم السّلام) به امامت حسین بن علی (علیهما السّلام) و معجزات و کرامات آن بزرگوار یقین دارند و از جانب دیگر، طرف ما کسانی هستند که نمی خواهند ولایت فرزند رسول خدا را بپذیرند و به جای پیروی از ثقلین، دنباله رو دشمنان اهل بیت هستند، ما سعی می کنیم این معجزات و کرامات را فقط از معتبرترین کتاب ها و از قول برترین عالمان و دانشمندان آن ها نقل و ثابت کنیم تا حجت و برهان بر همه حقیقت جویان تمام شده و راه انکاری باقی نماند.
← برخورد ستارگان آسمان با یکدیگر
۱. ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۲۴.
...
wikifeqh: آثار_تکوینی_شهادت_امام_حسین