شهاب ۳ یک موشک بالستیک میان برد سوخت مایع بر اساس موشک ندونگ - ۱ کره شمالی است که در ایران تولید می شود. نخستین نسخهٔ شهاب ۳ در تابستان سال ۲۰۰۳ وارد خدمت رسمی در نیروهای مسلح ایران شد. برد این موشک با کلاهک جنگی ۱۲۰۰ کیلویی تا ۱۳۰۰ کیلومتر، با کلاهک ۱ تنی تا ۱۵۰۰ کیلومتر و با کلاهک ۸۰۰ کیلویی تا ۲۱۰۰ کیلومتر اعلام شده است. تا پایان دهه ۲۰۰۰ این موشک مهم ترین اهرم فشار ایران برای دفاع از خود در برابر حملات احتمالی اسرائیل بود. این موشک، توسط گروه صنعتی صنام، یکی از زیرمجموعه های صنایع دفاعی ایران توسعه یافته است. بر پایهٔ برآورد واحد اطلاعاتی نیروی هوایی ایالات متحده، تا ژوئن ۲۰۱۷، کمتر از ۵۰ سکوی پرتاب این موشک، وارد خدمت عملیاتی شده است. بر پایهٔ بررسی آژانس بین المللی انرژی اتمی، احتمال دارد که جمهوری اسلامی در اوایل دهه ۲۰۰۰، انواعی از سیستم های مختلف فیوز، تسلیح و شلیک را بررسی کرده باشد تا شهاب ۳ را قادر به حمل کلاهک هسته ای کند.
... [مشاهده متن کامل]
موشک شهاب ۳ از سال ۲۰۰۲ تاکنون به طور رسمی ساخته می شود. این موشک یک موشک میان برد بالستیک است که در نسخه های ابتدایی، ۱۳۰۰ کیلومتر برد داشت که در نسخه های بهینه سازی شدهٔ بعدی، بُرد آن به ۲۱۰۰ کیلومتر رسید. آزمایش های این موشک از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۲ ادامه داشت و سرانجام در تیرماه سال ۱۳۸۲ رسماً به آمار موشک های ایرانی افزوده شد. این موشک از سوخت مایع برای تهیه نیروی پیشران استفاده می کند. این موشک برای نخستین بار در میدان آزادی و در هفته دفاع مقدس سال ۱۳۷۷ به نمایش همگان درآمد. این موشک امروزه عملیاتی است ولی از خط تولید خارج شده است.
ایران حداقل ۶ آزمایش پرتاب شهاب ۳ را انجام داده است. در نخستین مورد، در ژوئیه ۱۹۹۸، گزارش شد که این موشک در بخش دوم پرواز خود در هوا منفجر شده است. دومین آزمایش، به طور موفقیت آمیز در ژوئیه ۲۰۰۰ انجام شد. در سپتامبر ۲۰۰۰، ایران آزمایش سوم این موشک را انجام داد که طبق گزارش ها، این موشک نیز بلافاصله پس از پرتاب، منفجر شد. ایران در ماه های مه و ژوئیهٔ ۲۰۰۲ آزمایش های موفقیت آمیز دیگری را انجام داد. سخنگوی وزارت امور خارجه ایران در ۷ ژوئیه ۲۰۰۳ گفت که ایران آزمایش نهایی شهاب ۳ را «چند هفته پیش» انجام داده است که «آزمایش نهایی پیش از تحویل موشک به نیروهای مسلح ایران بوده است». بر پایهٔ گزارش نیویورک تایمز، در ۹ نوامبر ۲۰۰۴، علی شمخانی، وزیر دفاع وقت ایران گفته است که ایران می تواند این موشک را به تولید انبوه برساند. در ۹ ژوئیه ۲۰۰۸، ایران بار دیگر نسخه ای از شهاب ۳ را شلیک کرد. به گفتهٔ مقامات جمهوری اسلامی، برد آن موشک، ۲۰۱۰ کیلومتر است و به یک کلاهک متعارف یک تُنی مجهز است. این آزمایش در نزدیکی تنگه هرمز انجام شد. یک وب سایت نظامی مستقل، این پرتاب را تجزیه و تحلیل کرد و به این نتیجه رسید که ادعاهای ایران مبنی بر آزمایش نسخه ای ارتقایافته از شهاب ۳ بی اساس است. نشریهٔ هاآرتس نیز با تحلیل تصاویر منتشرشده از آزمایش ها، گزارش داد که «جمهوری اسلامی ظاهراً تصاویر شلیک های آزمایشی را اصلاح کرده و در توانایی های تسلیحاتی خود اغراق کرده است و برای پوشاندن پرتاب ناموفق یکی از موشک ها، تصویر یک موشک دیگر را به تصویر مربوطه، افزوده است.
... [مشاهده متن کامل]
موشک شهاب ۳ از سال ۲۰۰۲ تاکنون به طور رسمی ساخته می شود. این موشک یک موشک میان برد بالستیک است که در نسخه های ابتدایی، ۱۳۰۰ کیلومتر برد داشت که در نسخه های بهینه سازی شدهٔ بعدی، بُرد آن به ۲۱۰۰ کیلومتر رسید. آزمایش های این موشک از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۲ ادامه داشت و سرانجام در تیرماه سال ۱۳۸۲ رسماً به آمار موشک های ایرانی افزوده شد. این موشک از سوخت مایع برای تهیه نیروی پیشران استفاده می کند. این موشک برای نخستین بار در میدان آزادی و در هفته دفاع مقدس سال ۱۳۷۷ به نمایش همگان درآمد. این موشک امروزه عملیاتی است ولی از خط تولید خارج شده است.
ایران حداقل ۶ آزمایش پرتاب شهاب ۳ را انجام داده است. در نخستین مورد، در ژوئیه ۱۹۹۸، گزارش شد که این موشک در بخش دوم پرواز خود در هوا منفجر شده است. دومین آزمایش، به طور موفقیت آمیز در ژوئیه ۲۰۰۰ انجام شد. در سپتامبر ۲۰۰۰، ایران آزمایش سوم این موشک را انجام داد که طبق گزارش ها، این موشک نیز بلافاصله پس از پرتاب، منفجر شد. ایران در ماه های مه و ژوئیهٔ ۲۰۰۲ آزمایش های موفقیت آمیز دیگری را انجام داد. سخنگوی وزارت امور خارجه ایران در ۷ ژوئیه ۲۰۰۳ گفت که ایران آزمایش نهایی شهاب ۳ را «چند هفته پیش» انجام داده است که «آزمایش نهایی پیش از تحویل موشک به نیروهای مسلح ایران بوده است». بر پایهٔ گزارش نیویورک تایمز، در ۹ نوامبر ۲۰۰۴، علی شمخانی، وزیر دفاع وقت ایران گفته است که ایران می تواند این موشک را به تولید انبوه برساند. در ۹ ژوئیه ۲۰۰۸، ایران بار دیگر نسخه ای از شهاب ۳ را شلیک کرد. به گفتهٔ مقامات جمهوری اسلامی، برد آن موشک، ۲۰۱۰ کیلومتر است و به یک کلاهک متعارف یک تُنی مجهز است. این آزمایش در نزدیکی تنگه هرمز انجام شد. یک وب سایت نظامی مستقل، این پرتاب را تجزیه و تحلیل کرد و به این نتیجه رسید که ادعاهای ایران مبنی بر آزمایش نسخه ای ارتقایافته از شهاب ۳ بی اساس است. نشریهٔ هاآرتس نیز با تحلیل تصاویر منتشرشده از آزمایش ها، گزارش داد که «جمهوری اسلامی ظاهراً تصاویر شلیک های آزمایشی را اصلاح کرده و در توانایی های تسلیحاتی خود اغراق کرده است و برای پوشاندن پرتاب ناموفق یکی از موشک ها، تصویر یک موشک دیگر را به تصویر مربوطه، افزوده است.
