شهاب سنگ اهنی

شهاب سنگ آهنی. شهاب سنگ های آهن ( به انگلیسی: Iron meteorites ) ، شهاب سنگهایی هستند که عمدهٔ وجودشان از آلیاژ آهن - نیکل است که به عنوان آهن شهاب سنگی شناخته می شود و معمولاً شامل دو شاخهٔ مواد معدنی: کاماسیت و تاینیت است. خاستگاه و منشأ شهاب سنگ های آهن از هسته های سیاره ایِ خرده سیاره هاست. [ ۲]
آهن موجود در شهاب سنگ های آهن یکی از نخستین منابع آهن قابل استفاده برای انسان؛ پیش از پدیداری، شکل گیری و گسترش فنّ گدازش، که نشانهٔ آغاز عصر آهن است، بوده است.
هرچند در مقایسه با شهاب سنگ های سنگی نسبتاً نادر شمرده می شوند و تنها حدود ۵٫۷٪ از بارش های دیده شده را تشکیل می دهند، شهاب سنگ های آهن از لحاظ تاریخی حضورشان در مجموعه های شهاب سنگی به مراتب بیشتر از این حد است. [ ۳] این تفاوت به خاطر چندین عامل است:
• آن ها به راحتی از شهاب سنگ های سنگی؛ حتی از دیدگاه یک غیرکارشناس، غیرمعمول به نظر می رسند.
• جستجوهای مدرن امروز برای پیداکردن شهاب سنگ ها در بیابان ها و قطب جنوب به طور کلی پیدایش نمونه های به نسبت بیشتری از شهاب سنگ ها را نشان می دهند.
• آن ها در برابر فرسایش ناشی از هوای محیط بسیار مقاوم هستند.
• برای آنها احتمال بیشتری برای گذر سالم پس از ورود به محیط اتمسفر و عواقب کند و سوز وجود دارد، و نیز بیشتر در معرض آلودگی هستند. از این رو، بیشتر، این قطعات بزرگ آن هاست یافت می شود.
• آن ها با توجه به ترکیبات فلزیشان، می توانند حتی اگر زیر خاک باشند با استفاده از تجهیزات تشخیص فلزات، پیدا شوند.
از آنجا که آن ها متراکم تر از شهاب سنگ های سنگی هستند، شهاب سنگ های آهن تقریباً ۹۰ درصد ( وزنی ) از مجموع همهٔ شهاب سنگ های شناخته شده، حدود ۵۰۰ تن را تشکیل می دهند. [ ۴] از دیدگاه بزرگی نیز همهٔ بزرگترین های شناخته شدهٔ شهاب سنگ ها از نوع شهاب سنگ های آهن هستند؛ از جمله بزرگترین شهاب سنگ ها - شهاب سنگ هوبا.
شهاب سنگ های آهن را با سیارک های نوع M مرتبط دانسته اند زیرا هر دو دارای ویژگی های طیفی مشابهی در قسمت مرئی و نزدیک به مادون قرمز دارند. به نظر می رسد که شهاب سنگ های آهن از هسته های سیارک های بسیار باستانی بزرگتری هستند که در اثر برخوردها متلاشی شده اند.