شهاب تُرشیزی، عبدالله (ترشیز ۱۱۶۷ـ۱۲۱۵ق)
شاعر، منجم، تذکره نویس و وقایع نگار ایرانی. در ۱۱۸۹ق، به فارس، یزد، اصفهان و سیستان سفر کرد و برخی از حاکمان این ولایات را مدح گفت. در ۱۲۰۳ق به دعوت شاهزاده محمود درانی به هرات رفت و مدیحه گوی وی شد. سپس در کابل منجم و ملک الشعرای دربار شد و لقب خان گرفت. سرانجام در ۱۲۱۲ق به خراسان بازگشت. مداح فتحعلی شاه قاجار نیز بوده است. شهاب را می توان از پیشروان سبک بازگشت در خراسان دانست. در هجو و هزل مهارت و در خوشنویسی، نقاشی و نجوم نیز دست داشت. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنوی عقد گوهر در نجوم؛ مثنوی ملحدنامه در بحر شاهنامه؛ مثنوی قصۀ حاجی رحیم؛ تاریخ مجدول؛ تذکرةالشعرا؛ مثنوی یوسف و زلیخا؛ مثنوی خسرو و شیرین؛ مثنوی بهرام نامه؛ تذکرةانور راد؛ مرادنامه در ذکر وقایع علی مرادخان زند؛ تذکرةالوزراء.
شاعر، منجم، تذکره نویس و وقایع نگار ایرانی. در ۱۱۸۹ق، به فارس، یزد، اصفهان و سیستان سفر کرد و برخی از حاکمان این ولایات را مدح گفت. در ۱۲۰۳ق به دعوت شاهزاده محمود درانی به هرات رفت و مدیحه گوی وی شد. سپس در کابل منجم و ملک الشعرای دربار شد و لقب خان گرفت. سرانجام در ۱۲۱۲ق به خراسان بازگشت. مداح فتحعلی شاه قاجار نیز بوده است. شهاب را می توان از پیشروان سبک بازگشت در خراسان دانست. در هجو و هزل مهارت و در خوشنویسی، نقاشی و نجوم نیز دست داشت. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنوی عقد گوهر در نجوم؛ مثنوی ملحدنامه در بحر شاهنامه؛ مثنوی قصۀ حاجی رحیم؛ تاریخ مجدول؛ تذکرةالشعرا؛ مثنوی یوسف و زلیخا؛ مثنوی خسرو و شیرین؛ مثنوی بهرام نامه؛ تذکرةانور راد؛ مرادنامه در ذکر وقایع علی مرادخان زند؛ تذکرةالوزراء.