محمدصادق شهاب السادات افتخاری ( زادهٔ ۱۲۵۴ – درگذشتهٔ ۲۹ مهر ۱۳۲۸ ه. خ ) موسیقی دان، خواننده و از آزادی خواهانِ مشروطه اهل ایران بود. گوشهٔ شهابی در آواز بیات ترک، به یاد و نام او در ردیف موسیقی ایران به ثبت رسیده است.
... [مشاهده متن کامل]
صادق شهاب اصفهانی مشهور به شهاب السادات با نام کاملِ سید محمدصادق شهاب السادات افتخاری در سال ۱۲۵۴ ه. ش در محلهٔ لنبان اصفهان متولد شد. در دوران جوانی به جنبش مشروطه پیوست و به همراه برادر بزرگش «افتخارالسلطنه» در فتح تهران به وسیله قوای بختیاری شرکت کرد. او پس از آن به لقب «شهاب السادات اصفهانی» رسید و در این زمان، تبدیلِ عمارت هشت بهشت به باغ ملی را از صدر اعظم، امین السلطان درخواست کرد. شهاب السادات نزدیک به هشت سال مسئول حفظ و نگهداری این بنای تاریخی شد و همهٔ مردم می توانستند از آن دیدن کنند. او پس از سفرِ احمدشاه قاجار به اروپا، به همراه برادرش و برخی مشروطه خواهان، مدتی در فرح آباد اصفهان زندانی شد.
سید محمدصادق از جوانی قرآن می خواند و صدایی زیبا داشت. به همین خاطر آواز ایرانی را نزد حبیب شاطر حاجی و سیدرحیم اصفهانی فرا گرفت. او هنگام آواز خواندن، در انتهای شعر، به جای استفاده از کلماتِ مرسومی مانند «امان»، «حبیبم»، «دلی دلی» و … سه مرتبه کلمهٔ «وای» را به کار می بُرد. از او اثر ضبط شده ای در دسترس نیست اما موسیقی دانانی نظیر جلیل شهناز و حسن کسائی، در سبکِ وی مهارت داشتند.
شهاب السادات به ابوالحسن صبا علاقهٔ بسیار داشت و هر زمان که به تهران سفر می کرد، مهمان صبا می شد. ابوالحسن صبا نیز در سفر به اصفهان نزد شهاب می رفت. در یکی از این سفرها، شهاب السادات همراه با ویلن نوازیِ صبا، آوازی در بیات ترک اجرا کرد. او در این آواز گوشه ای خواند که صبا تا آن زمان نشنیده بود. پس از آن، ابوالحسن صبا این گوشه را به یاد شهاب، با عنوان گوشهٔ «شهابی» به ردیف موسیقی ایرانی افزود. این گوشه در آواز بیات اصفهان به نام «شیرین و فرهاد» شناخته می شود.
سید محمدصادق شهاب السادات افتخاری در ۲۹ مهر سال ۱۳۲۸ ه. ش درگذشت. پیکر او در قبرستان پشت مصلی تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
... [مشاهده متن کامل]
صادق شهاب اصفهانی مشهور به شهاب السادات با نام کاملِ سید محمدصادق شهاب السادات افتخاری در سال ۱۲۵۴ ه. ش در محلهٔ لنبان اصفهان متولد شد. در دوران جوانی به جنبش مشروطه پیوست و به همراه برادر بزرگش «افتخارالسلطنه» در فتح تهران به وسیله قوای بختیاری شرکت کرد. او پس از آن به لقب «شهاب السادات اصفهانی» رسید و در این زمان، تبدیلِ عمارت هشت بهشت به باغ ملی را از صدر اعظم، امین السلطان درخواست کرد. شهاب السادات نزدیک به هشت سال مسئول حفظ و نگهداری این بنای تاریخی شد و همهٔ مردم می توانستند از آن دیدن کنند. او پس از سفرِ احمدشاه قاجار به اروپا، به همراه برادرش و برخی مشروطه خواهان، مدتی در فرح آباد اصفهان زندانی شد.
سید محمدصادق از جوانی قرآن می خواند و صدایی زیبا داشت. به همین خاطر آواز ایرانی را نزد حبیب شاطر حاجی و سیدرحیم اصفهانی فرا گرفت. او هنگام آواز خواندن، در انتهای شعر، به جای استفاده از کلماتِ مرسومی مانند «امان»، «حبیبم»، «دلی دلی» و … سه مرتبه کلمهٔ «وای» را به کار می بُرد. از او اثر ضبط شده ای در دسترس نیست اما موسیقی دانانی نظیر جلیل شهناز و حسن کسائی، در سبکِ وی مهارت داشتند.
شهاب السادات به ابوالحسن صبا علاقهٔ بسیار داشت و هر زمان که به تهران سفر می کرد، مهمان صبا می شد. ابوالحسن صبا نیز در سفر به اصفهان نزد شهاب می رفت. در یکی از این سفرها، شهاب السادات همراه با ویلن نوازیِ صبا، آوازی در بیات ترک اجرا کرد. او در این آواز گوشه ای خواند که صبا تا آن زمان نشنیده بود. پس از آن، ابوالحسن صبا این گوشه را به یاد شهاب، با عنوان گوشهٔ «شهابی» به ردیف موسیقی ایرانی افزود. این گوشه در آواز بیات اصفهان به نام «شیرین و فرهاد» شناخته می شود.
سید محمدصادق شهاب السادات افتخاری در ۲۹ مهر سال ۱۳۲۸ ه. ش درگذشت. پیکر او در قبرستان پشت مصلی تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
