شهاب الدین اشراقی ( ۸ بهمن ۱۳۰۴ در قم – ۲۱ شهریور ۱۳۶۰ ) روحانی ایرانی و داماد روح الله خمینی بود. برجسته ترین نیای پدری وی حاج میرزا محمد ارباب قمی از مراجع وقت از شاگردان برجسته میرزای شیرازی بود. جد مادری شهاب الدین اشراقی دختر احمد طباطبایی قمی برادر بزرگ حسین طباطبایی قمی از مراجع وقت بود.
... [مشاهده متن کامل]
شهاب الدین اشراقی در دی ماه ۱۳۲۹ صدیقه خمینی دختر بزرگ روح الله خمینی را خواستگاری کرد. در بهمن همان سال جشن عقد برگزار گردید و چهارده ماه بعد یعنی بعد از عید نوروز سال ۱۳۳۱ زندگی مشترک آن دو رسماً آغاز شد. حاصل این ازدواج هفت فرزند به نام های: نفیسه، زهرا، نعیمه، علی، عاطفه، محمدتقی و مرتضی می باشد.
شهاب الدین اشراقی پس از گذراندن دبیرستان وارد حوزه علمیه قم شد. او دوره ادبیات و منطق و تفسیر را از پدرش آموخت و فلسفه را نزد سید محمد حسین طباطبایی گذراند و درس خارج فقه و اصول را نزد استادان نامداری همچون:حائری یزدی، سید محمد محقق داماد، سید حسین طباطبایی بروجردی و سید روح الله خمینی حاضر شد و به مقام اجتهاد دست یافت. وی همچنین به زبان فرانسه نیز تسلط داشت.
شهاب الدین اشراقی با شروع نهضت انقلاب اسلامی به جمع یاران روح الله خمینی پیوست و با تبعید روح الله خمینی و مصطفی خمینی به ترکیه و سپس نجف، مسئولیت دفتر وی را در قم به عهده گرفت و به همین دلیل توسط ساواک دستگیر و در سال ۱۳۴۴ به مدت ۵ سال به همدان تبعید شد.
شهاب الدین اشراقی پس از پایان دوران پنج ساله تبعید و بازگشت به قم و نیز در آستانه آغاز مبارزات مردم و با گرم شدن تنور مبارزات مردمی نقش مهم تری را به عنوان امین و وکیل تام الاختیار رهبر نهضت اسلامی به عهده گرفت. وی در حقیقت یکی از حلقه های وصل نجف و ایران به شمار می رفت و خصوصاً پس از به دست گرفتن دوباره اداره دفتر روح الله خمینی در قم، وظیفه سنگین تر حمایت از خانواده زندانیان سیاسی را نیز انجام می داد. با هجرت روح الله خمینی از نجف به نوفل لوشاتو فرانسه، شهاب الدین اشراقی نیز به آنجا رفت و تا بازگشت روح الله خمینی به ایران، به عنوان امین و وکیل کنارش ماند.
داماد ارشد روح الله خمینی ۹ مأموریت مهم را بنا به خواسته وی انجام داد. وی با اینکه یک بار در سال ۵۸ سکته قلبی کرد و نیاز به استراحت داشت اما از انجام ماموریت هایی که روح الله خمینی به دوش وی می گذاشت دریغ نورزید و بالاخره جان خود را نیز در راه انجام یکی از این ماموریت ها گذاشت. شاید عدم قبول مسولیت ریاست شورای عالی قضایی که از سوی روح الله خمینی به او پیشنهاد شده بود و انجام کارهای سخت و بی هیاهو، دلیلی برای علو طبع و تواضع او باشد. شهاب الدین اشراقی در رابطه با عدم پذیرش مسولیت ریاست شورای عالی قضایی طی مصاحبه ای که با روزنامه کیهان مورخه ۲۵ اسفند ۵۸ داشت بیان می کند: «من تاکنون هیچ پست اجرایی را که بارها به من پیشنهاد شده است نپذیرفته ام، حتی شغل آقای دکتر بهشتی ( ریاست شورایعالی قضایی ) را امام به من توصیه فرمودند که من قبول نکردم».
... [مشاهده متن کامل]
شهاب الدین اشراقی در دی ماه ۱۳۲۹ صدیقه خمینی دختر بزرگ روح الله خمینی را خواستگاری کرد. در بهمن همان سال جشن عقد برگزار گردید و چهارده ماه بعد یعنی بعد از عید نوروز سال ۱۳۳۱ زندگی مشترک آن دو رسماً آغاز شد. حاصل این ازدواج هفت فرزند به نام های: نفیسه، زهرا، نعیمه، علی، عاطفه، محمدتقی و مرتضی می باشد.
شهاب الدین اشراقی پس از گذراندن دبیرستان وارد حوزه علمیه قم شد. او دوره ادبیات و منطق و تفسیر را از پدرش آموخت و فلسفه را نزد سید محمد حسین طباطبایی گذراند و درس خارج فقه و اصول را نزد استادان نامداری همچون:حائری یزدی، سید محمد محقق داماد، سید حسین طباطبایی بروجردی و سید روح الله خمینی حاضر شد و به مقام اجتهاد دست یافت. وی همچنین به زبان فرانسه نیز تسلط داشت.
شهاب الدین اشراقی با شروع نهضت انقلاب اسلامی به جمع یاران روح الله خمینی پیوست و با تبعید روح الله خمینی و مصطفی خمینی به ترکیه و سپس نجف، مسئولیت دفتر وی را در قم به عهده گرفت و به همین دلیل توسط ساواک دستگیر و در سال ۱۳۴۴ به مدت ۵ سال به همدان تبعید شد.
شهاب الدین اشراقی پس از پایان دوران پنج ساله تبعید و بازگشت به قم و نیز در آستانه آغاز مبارزات مردم و با گرم شدن تنور مبارزات مردمی نقش مهم تری را به عنوان امین و وکیل تام الاختیار رهبر نهضت اسلامی به عهده گرفت. وی در حقیقت یکی از حلقه های وصل نجف و ایران به شمار می رفت و خصوصاً پس از به دست گرفتن دوباره اداره دفتر روح الله خمینی در قم، وظیفه سنگین تر حمایت از خانواده زندانیان سیاسی را نیز انجام می داد. با هجرت روح الله خمینی از نجف به نوفل لوشاتو فرانسه، شهاب الدین اشراقی نیز به آنجا رفت و تا بازگشت روح الله خمینی به ایران، به عنوان امین و وکیل کنارش ماند.
داماد ارشد روح الله خمینی ۹ مأموریت مهم را بنا به خواسته وی انجام داد. وی با اینکه یک بار در سال ۵۸ سکته قلبی کرد و نیاز به استراحت داشت اما از انجام ماموریت هایی که روح الله خمینی به دوش وی می گذاشت دریغ نورزید و بالاخره جان خود را نیز در راه انجام یکی از این ماموریت ها گذاشت. شاید عدم قبول مسولیت ریاست شورای عالی قضایی که از سوی روح الله خمینی به او پیشنهاد شده بود و انجام کارهای سخت و بی هیاهو، دلیلی برای علو طبع و تواضع او باشد. شهاب الدین اشراقی در رابطه با عدم پذیرش مسولیت ریاست شورای عالی قضایی طی مصاحبه ای که با روزنامه کیهان مورخه ۲۵ اسفند ۵۸ داشت بیان می کند: «من تاکنون هیچ پست اجرایی را که بارها به من پیشنهاد شده است نپذیرفته ام، حتی شغل آقای دکتر بهشتی ( ریاست شورایعالی قضایی ) را امام به من توصیه فرمودند که من قبول نکردم».
