شه پورگان

لغت نامه دهخدا

شه پورگان. [ ش َه ْ ] ( اِخ ) شه بورگان. پسر کرایست شان. بنا به گفته مؤلف تاریخ سیستان ( چ ملک الشعراء بهار ) وی از شاهان کیان است که شهر سیستان در زمان او مجدداً آباد گردیددر چهارصد و چهل سال شمسی. ( از تاریخ سیستان ص 4 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس