شه تیه می. [ ش ِ ] ( اِخ ) لقب تومن خاقان که به اسم ایلی خان نیز معروف است. در سال 557 م. مالک الرقاب ترک شد و به خود عنوان خاقان داد و او هنگام مرگ سه پسر داشت که کوچکترین ایشان شه تیه می بود. ( از شرح احوال رودکی ج 1 ص 181، 183 ).
