شنکور

لغت نامه دهخدا

شنکور. [ ش َ ] ( اِ ) شنگور. کماچه دیرک خیمه یعنی تخته ای مدور و میان سوراخ که بر سر چوب خیمه محکم سازند. || بادریسه دوک یعنی چوب و چرمی که بر گلوی آن کنند. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شنگور شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس