شنعاف

لغت نامه دهخدا

شنعاف. [ ش ِ ] ( ع اِ ) سر کوهها یا کوههای بلند یا کوه بلند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). سر کوه بلند. ( مهذب الاسماء ). جبل شامخ. شُنْعوف. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به شنعوف شود. || ( ص ) مرد درازبالای سست عاجز. ( منتهی الارب ). مرد دراز سست عاجز. ( از اقرب الموارد ). ج ، شناعیف. ( یادداشت مؤلف ).

پیشنهاد کاربران

بپرس