شنظیر. [ ش ِ ] ( ع اِ ) سنگ بزرگ که از سرکوه شکافته برافتد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || اطراف و کرانه کوه. ج ، شُناظیر. ( ازاقرب الموارد ). || ( ص ) بدخوی پلیدزبان. ( منتهی الارب ). رجل شِنْغیر شنظیر؛ بدخوی و فحاش. ج ، شناظیر. ( از اقرب الموارد ). پست خوی. ( مهذب الاسماء ). - بنوشنظیر ؛ بطنی است کوچک از عرب. ( منتهی الارب ).
