شنظوه

لغت نامه دهخدا

( شنظوة ) شنظوة. [ ش ُ ظُ وَ ] ( ع اِ ) شنظوةالجبل ؛ سر کوه و کرانه آن. ج ، شَناظی ( شَناظ ). ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس