شنشی

شِنسی یا شاآنشی ( به چینی: 陝西 ) ، ( به پینیین: Shǎnxī ) یا با نام تاریخی کنجانفو[ ۱] [ ۲] یکی از استان های کشور چین است.
این استان در مرکز این کشور قرار گرفته است و مرکز آن شهر شیان است.
جمعیت آن بالغ بر ۳۷میلیون نفر است.
در ۲۳ ژانویهٔ ۱۵۵۶، زمین لرزه ای به بزرگی ۸٫۰ در مقیاس ریشتر این شهر را لرزاند که منجر به کشته شدن ۸۳۰٬۰۰۰ نفر از ساکنان آن شد. ازاین رو، از این زمین لرزه به عنوان مرگبارترین زمین لرزهٔ تاریخ بشریت یاد می شود.
مساحت این استان برابر ۲۰۵٬۸۰۰ کیلومتر مربع است[ ۳] .
نام استان «شِنشی» ( 陝西 ) ، به معنی «غرب شان» و اشاره به موقعیت شهر شی آن در غرب «گردنهٔ شان» در شهر در سطح ولایت سانمنشیا دارد. در گذشته، این گردنه مهم ترین راه ارتباطی بین شهر مهم شی آن و سایر مناطق چین بوده است.
استان دیگری در همسایگی این استان، با نام شانشی ( 山西 ) وجود دارد. نام این استان به معنی «غرب کوه» و اشاره به موقعیت این استان در غرب رشته کوه تایهانگ دارد.
در زبان چینی معیار، نام هر دوتا استان، «شان شی» ( shanxi ) تلفظ می شود. تنها تفاوت در تلفظ نام آن ها، در نواخت ادای هجای «شان» می باشد. نام استان شانشی ( 山西 ) با نواخت سطح بالا ( Shānxī ) ، و نام استان شِنسی ( 陝西 ) با نواخت افت - خیز پایین ( Shǎnxī ) ادا می شود؛ بنابراین، نویسه گردانی نام این دو استان به الفبای زبان هایی که نواخت بر نیستند، دشوار می باشد.
به همین خاطر، حداقل از میانهٔ قرن ۱۸ میلادی به بعد، در نویسه گردانی لاتین، نام استان شانشی به صورت «Shansi» ( شانسی ) و نام استان شِنسی به صورت «Shensi» نوشته شده است. [ ۴] نوشتار نام این استان به صورت «شنسی» در اطلاسهای ایرانی و عثمانی نیز مرسوم شد.
بعدتر در اواسط قرن بیست، در نوشتار پین یین، برای متمیز کردن نام این دو استان، نوشتن «Shaanxi» نیز رایج شد. این نوع نوشتار بازتاب دهندهٔ شیوهٔ لاتین نویسی زبان چینی ماندارین، پیش از استانداردسازی پین یین امروزی بود.
در الفبای لاتین، نوشتار «Shensi» برای نام این استان تا سال ۱۹۸۷ میلادی مرسوم بود. اما از آن سال به بعد، دولت چین تنها نوشتار «Shaanxi» را به رسمیت می شناسد.
در زبان اویغوری، استان شانشی ( 山西 ) نیز به شکل «شه نشی» و نام استان شِنشی ( 陝西 ) به صورت «شینشی» نوشته می شود.