شنتقه

لغت نامه دهخدا

( شنتقة ) شنتقة. [ ش ُ ت ُ ق َ ] ( ع اِ ) آوندی مشبک از نی و مانند آن که زنان در آن پنبه نهند، به فارسی غراره گویند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || آن رگوی که در زیر دامنک برافکنند. ( مهذب الاسماء ). قطعه پارچه ای است که زنان بر روی سر نهند تا روی پوش را از چربی ( چربی موی سر ) محافظت نمایند. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس