شنای سوئدی

شنای سوئدی یا شنو در ورزش باستانی[ ۱] ، یکی از حرکات ورزشی ساده و بدون نیاز به ابزار است که با دراز کشیدن به صورت دمر و استفاده از قدرت دست ها و بازوها برای بالا و پایین بردن بدن انجام می گیرد.
شنا ماهیچه های سینه ای، سه سر بازویی ( پشت بازو ) ، و بخش جلویی دالی ( سرشانه ) را مستقیماً به کار می گیرد و تقویت می کند. همچنین به صورت فرعی بر روی ماهیچه های دندانه ای پیشین ( کنار قفسه سینه ) ، سایر قسمت های سرشانه، غرابی بازویی و قسمت میانی بدن تأثیر مثبت می گذارد.
شنا حرکت پایه ای است که از آن در تمرینات ورزشی و تربیت بدنی و به صورت رایج در تمرینات بدنی نظامی استفاده می شود. همچنین یک روش تنبیه متداول در آموزش های نظامی، مدارس ورزش و برخی از هنرهای رزمی محسوب می شود.
انواع بسیار زیادی از این حرکت وجود دارد. چهار نوع شنا که در ورزش زورخانه ای مرسوم است:
۱ - شنای کرسی: در این شنا ورزشکاران پس از این که تخته شنا را بر کف گود گذاشتند دو سر آن را می گیرند و دو پا را در برابر آن تا آنجا که بتوانند چنان از هم باز می کنند که کف پاهایشان از کف گود بلند نشود و سپس شنا می روند.
۲ - شنای دست و پا مقابل: در این شنا، دو دست ورزشکار بر روی تخته به فاصله بیست سانتی متر از هم قرار دارد و پاهای او در امتداد تن کشیده و جفت است.
۳ - شنای دو شلاقه: شنای دو شلاقه همان شنای ( دست و پا مقابل ) است با این فرق که در آن دو بار پیاپی شنا می روند و پس از آن کمی درنگ و خستگی در می کنند و سپس دوباره دیگر پیاپی شنا می روند. این روش را تا پایان ورزش نگاه می دارند.
۴ - شنای پیچ: در این شنا مانند شناهای دیگر دست های ورزشکار بر روی تخته از یکدیگر باز است و او نخست در حرکت اول سر خود را زیر بغل چپ می برد و تنه خود را به سوی راست می چرخاند و در حرکت دوم، سر خود را زیر بغل راست می برد و تنه را به سوی چپ می چرخاند و شنا را به همین روش ادامه می دهد. [ ۲]
۵ - هندو شنای سوئدی