شنانه

لغت نامه دهخدا

( شنآنة ) شنآنة. [ش َن ْ آ ن َ ] ( ع ص ) شَنْأی ̍. ( از اقرب الموارد ). مؤنث شنآن. یقال : امراءة شنآنة؛ زن دشمنی کننده و مخالفت کننده. ( ناظم الاطباء ). || زن دشمن داشته شده و نفرت کرده شده و قولهم : لاباً لشنآنتک ؛ ای لمبغض وقیل هی کتابة عن قولهم لا اباً لک. ( ناظم الاطباء ).
( شنانة ) شنانة. [ ش ُ ن َ ] ( ع اِ ) آب که از درخت و از مشک چکد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

آب که از درخت و از مشک چکد .

پیشنهاد کاربران

بپرس