شناعتی

لغت نامه دهخدا

شناعتی. [ ش َ ع َ ] ( ص نسبی ) شنعتی. شنعت کار. رسوا :
چون طشت بی سرند و چو در جنبش آمدند
الا شناعتی و دریده دهن نیند.
خاقانی.

پیشنهاد کاربران

بپرس